Το ερώ­τη­μα γύ­ρω από τον αν­θρω­πο­γε­νή χώ­ρο και τη σχέ­ση του με την κοι­νω­νία-τον πο­λι­τι­σμό-τον άν­θρω­πο ανα­δύ­ε­ται και πά­λι με έντα­ση. Όπως και η συ­ζή­τη­ση για το σώ­μα και το ρό­λο του στη συ­νά­ντη­σή μας με τον κό­σμο, για τους τρό­πους με τους οποί­ους συ­ναλ­λάσ­σε­ται με το κτι­σμέ­νο πε­ρι­βάλ­λον συμ­με­τέ­χο­ντας το ίδιο στη δο­μή-ορ­γά­νω­ση-και-αισθη­τι­κή του αλ­λά και τους τρό­πους με τους οποί­ους το χω­ρι­κό νό­η­μα εγ­γρά­φε­ται σε αυτό ρυθ­μί­ζο­ντας αντί­στοι­χα τις στά­σεις, τις συ­μπε­ρι­φο­ρές και τη δρα­στη­ρι­ό­τη­τά του.

Στο πλαί­σιο αυτού του πο­νή­μα­τος θα ασχο­λη­θού­με με την έν­νοια του σώ­μα­τος, τη ρευ­στή και δι­αρ­κώς με­τα­βαλ­λό­με­νη συν­θή­κη συ­γκρό­τη­σής της, με τους ποι­κί­λους τρό­πους δι­κτύ­ω­σής της με την κοι­νω­νία και τον πο­λι­τι­σμό, την ιστο­ρία και το πε­ρι­βάλ­λον. Στό­χος μας είναι να ανα­σύ­ρου­με από τον πα­ρελ­θό­ντα και πα­ρο­ντι­κό χρό­νο αντι­λή­ψεις για το σώ­μα που επέ­δρα­σαν στην αρ­χι­τε­κτο­νι­κή θε­ω­ρία και πρα­κτι­κή, εστι­ά­ζο­ντας σε αυτόν τον δι­ά­λο­γο σώ­μα­τος–κτι­σμέ­νου χώ­ρου. Δι­α­κρί­να­με πέ­ντε αντι­λή­ψεις: το σώ­μα ως τό­πο κο­σμο­λο­γι­κών ανα­φο­ρών και ανα­λο­γι­ών (σώ­μα-κάλ­λος), το σώ­μα ως μη­χα­νι­κή οντό­τη­τα αδι­α­με­σο­λά­βη­τη από συ­γκι­νη­σι­α­κές και βι­ω­μα­τι­κές απο­κρί­σεις (σώ­μα-μη­χα­νή), το σώ­μα-τό­πο εγ­γρα­φής σχέ­σε­ων εξου­σί­ας (σώ­μα-τό­πος πει­θάρ­χη­σης), το σώ­μα που δι­α­με­σο­λα­βεί­ται από τις εγ­γρα­φές και τους συμ­βο­λι­σμούς των κοι­νω­νι­κών επα­φών και δρα­στη­ρι­ο­τή­των (το σώ­μα-βί­ω­μα), κα­θώς και το δι­κτυ­ω­μέ­νο επι­κοι­νω­νι­α­κά σώ­μα της σύγ­χρο­νης επο­χής των νέ­ων τε­χνο­λο­γι­ών (σώ­μα-δί­κτυο). Πα­ρα­τη­ρού­με τις έντο­νες συν­δι­αλ­λα­γές αυτών των αντι­λή­ψε­ων με τον κτι­σμέ­νο αν­θρω­πο­γε­νή χώ­ρο, έναν πλού­σιο πο­λυ­φω­νι­κό δι­ά­λο­γο εντός του ιστο­ρι­κού πλαι­σίου, των κυ­ρί­αρ­χων κοι­νω­νι­κο-πο­λι­τι­σμι­κών εγ­γρα­φών και των ιδι­αί­τε­ρων προ­σω­πι­κών ανα­φο­ρών.

Επι­θυ­μού­με, μέ­σα από αυτήν την με­λέ­τη, να συμ­βάλ­λου­με στη συ­ζή­τη­ση για τις δυ­να­τό­τη­τες και τους πε­ρι­ο­ρι­σμούς των εκά­στο­τε αντι­λή­ψε­ων, για την εν­δε­χο­με­νι­κή ανά­δυ­ση νέ­ων αντι­λή­ψε­ων ιδι­αί­τε­ρα στο ση­με­ρι­νό με­τα­βα­τι­κό κα­θε­στώς των πολ­λα­πλών κρί­σε­ων και ανα­δι­α­τά­ξε­ων της κοι­νω­νί­ας και του πο­λι­τι­κού.