Βλέπετε 1–12 από 1685 αποτελέσματα

ΒΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΣΜΟΣ

19.80

Βία & καταναλωτισμός

Η αφθονία και η κατανάλωση διαφόρων «αγαθών» ήρθε μετά τις απάνθρωπες καταστροφές του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, να θρέψει την ψευδο-επικούρεια αντίληψη πως ο καθένας μπορεί να έχει μια σχετικά εύκολη πρόσβαση στην ευμάρεια και να γίνει έτσι «ευτυχισμένος». Αυτή η εύκολη πρόσβαση στα «αγαθά ευημερίας και ευτυχίας» ανέτρεψε σταδιακά την έννοια της ανάγκης, έτσι όπως την είχε προβλέψει ο Μαρξ. Προοδευτικά, αναπτύχθηκε ένα ρεύμα καταναλωτισμού, με υπόγεια «συνέπεια» να επέλθουν σημαντικές αλλαγές στις ανθρώπινες σχέσεις που συγκροτούν το ανθρώπινο περιβάλλον. Έκαναν έτσι την εμφάνισή τους φαινόμενα που δεν υπήρχαν στις προηγούμενες κοινωνίες: οι απεργίες πείνας, οι παθολογίες διατροφής, όπως η βουλιμία και η ανορεξία, οι εξαρτήσεις από διάφορες ουσίες (ναρκωτικά, αλκοόλ κλπ.) καθώς και από τις οθόνες και τα κοινωνικά δίκτυα, οι τρομοκρατικές ομάδες ένοπλης πάλης, όπως οι Ερυθρές Ταξιαρχίες, η 17 Νοέμβρη σ’ εμάς και μια πληθώρα βίαιων κοινωνικών συμπεριφορών, ο χουλιγκανισμός κλπ. Η βία αυτή επεκτάθηκε «ανέμελα» στη σχέση του ανθρώπου με το φυσικό του περιβάλλον, μολύνοντάς το ποικιλοτρόπως με τα υπεράριθμα και ρυπογόνα προϊόντα του καταναλωτισμού. Το περιβάλλον έγινε έτσι δύσκολα βιώσιμο σε ορισμένες περιοχές ή και καταστροφικό για τους ίδιους τους κατοίκους του, σαν να τους «εκδικούνταν» για το κακό που του έκαναν. Υπερβαίνοντας τις υπάρχουσες κοινωνιολογικές αναλύσεις για την ανάπτυξη μιας «ναρκισσιστικής κουλτούρας» και την «απομόνωση του Εγώ» μέσα στο «δεν μου λείπει τίποτα», το βιβλίο αυτό εξετάζει τα καινούργια αυτά φαινόμενα (απεργίες πείνας κλπ.) και εμβαθύνει τις υποχθόνιες αλλαγές που έφερε στις ανθρώπινες σχέσεις η γενικευμένη «εμπορικοποίηση». Η κατανόηση και η συνειδητοποίηση αυτών των μετασχηματισμών μπορεί να συμβάλει σε μια σχετική απελευθέρωση από τον καταναλωτισμό και τις συνέπειές του στις σχέσεις των ανθρώπων μεταξύ τους αλλά και με το περιβάλλον τους.
Βία & καταναλωτισμός
Περιεχόμενα
Πρόλογος του Δημήτρη Σουλιώτη Εισαγωγή Κεφάλαιο 1 – ΒΙΑ ΚΑΙ ΑΠΕΡΓΙEΣ ΠΕΙΝΑΣ
  • Η ΑΠΕΡΓΙΑ
  • ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΝΗΣΤΕΙΕΣ «ΠΕΙΘΑΡΧΗΣΗΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ»
  • Ασκητές, Kανιβαλική νηστεία, Νηστεία-Θέαμα, πειραματική νηστεία
  • Η «ΜΕΛΕΤΗ ΘΑΝΑΤΟΥ» ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥΣ
  •  ΓΚΑΝΤΙ- Αχίμσα, χορτοφαγία, Μπραχματσάρια, Σατυαγκράχα, η Νηστεία ως όπλο
  • ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ: Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΩΣ ΑΜΥΝΑ ΚΑΙ ΩΣ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ
Οι Ιρλανδοί – Η υπόθεση του Larzac – Η υπόθεση Louis Lecoin – Ο φοιτητικός σύλλογος – Οι ιερόδουλες της Λυών – Η Α.Π. για την υποστήριξη προσωπικών αιτημάτων – Προσωπικές Α.Π. με αιτήματα γενικού ενδιαφέροντος – Βολιβία – Η R.A.F. και οι «μέχρις εσχάτων» Α.Π. – Ανδαλουσία – Λυών – Charles H., ετών 35 – Στις φυλακές – Στην Τουρκία – Οι Α.Π. και η πρώην ΕΣΣΔ ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2 – ΜΟΡΦΕΣ ΒΙΑΣ
  • ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΒΙΑ
  • ΒΙΑ ΚΑΙ ΘΕΣΜΟΙ
  • ΚΟΙΝΕΣ ΡΙΖΕΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΒΙΑΣ
  • ΒΙΑ, ΕΞΟΡΚΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΜΑΓΙΚΗ ΣΚΕΨΗ
  • ΒΙΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΧΩΡΙΣ ΚΡΑΤΟΣ
  • ΕΝΔΟΨΥΧΙΚΗ ΒΙΑ
  • ΕΠΙΘΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΘΑΝΑΤΟΣ ΚΑΙ ΒΙΑ
  • Η ΘΕΜΕΛΙΩΔΗΣ ΒΙΑ
  • ΒΙΑ ΚΑΙ ΝΑΡΚΙΣΣΙΣΜΟΣ
  • ΤΟ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΟ ΥΠΟΣΤΡΩΜΑ ΤΩΝ ΒΙΑΙΩΝ ΤΡΟΦΙΚΩΝ ΔΙΑΤΑΡΑΧΩΝ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3 – ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΩΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΚΗ ΣΚΗΝΗ ΥΠΑΡΞΙΑΚΩΝ ΘΕΜΑΤΙΚΩΝ
  •  Η ΑΝΘΡΩΠΟΦΑΓΙΑ ΩΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΘΕΣΜΟΣ: ΕΝΑ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
  • ΑΝΘΡΩΠΟΘΥΣΙΕΣ
  •  ΤΑ ΓΕΥΜΑΤΑ ΣΤΙΣ ΝΕΚΡΙΚΕΣ ΤΕΛΕΤΕΣ
  • Η ΩΜΟΦΑΓΙΑ ΚΑΙ Ο ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΟΣ ΣΠΑΡΑΓΜΟΣ
  •  Η ΧΟΡΤΟΦΑΓΙΑ
  •  Η ΝΕΥΡΙΚΗ ΑΝΟΡΕΞΙΑ ΚΑΙ Η ΒΟΥΛΙΜΙΑ
  • ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΚΑΝΙΒΑΛΟΙ
  •  ΤΡΟΦΟΦΑΝΤΑΣΙA
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4 – ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ
  • H ΘΑΝΑΤΟ-ΦΑΓΙΑ ΚΑΙ Η ΘΑΝΑΤΕΞΕΜΕΣΗ
  • Η ΕΝΟΡΜΗΣΗ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5 – ΙΔΕΩΔΟΦΑΓΙΕΣ
  • ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ – ΕΝΔΟΒΟΛΗ – ΤΑΥΤΙΣΗ
  • ΤΟ ΙΔΕΩΔΕΣ ΤΟΥ ΕΓΩ
  • ΕΞΙΔΑΝΙΚΕΥΣΗ, ΜΕΤΟΥΣΙΩΣΗ ΚΑΙ ΙΔΕΑΛΙΣΜΟΣ
  • ΕΠΙΛΕΓΟΜΕΝΑ
  • Επίλογος του Δημοσθένη Αγραφιώτη
  • ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Βία & καταναλωτισμός. Από τον Κώστα Νασίκα

THE STATUS GAME

20.69
Η ζωή δεν είναι ένα ταξίδι προς κάποιον ιδανικό προορισμό. Είναι ένα ατέλειωτο παιχνίδι. Παίζουμε για να κερδίσουμε status, ακόμα και ασυνείδητα, με κάθε κοινωνική συναναστροφή μας, με κάθε συμβολή μας στη δουλειά, στις σχέσεις ή στην οικογενειακή μας ζωή και με κάθε ανάρτησή μας στο διαδίκτυο. Παίζουμε με τον τρόπο που ντυνόμαστε, που μιλάμε και με αυτά που πιστεύουμε. Παίζουμε με τις ζωές μας, με τις ιστορίες που λέμε για το παρελθόν μας και με τα όνειρά μας για το μέλλον. Κάθε στιγμή της ύπαρξής μας συνοδεύεται από μια ακατάπαυστη ροή συναισθημάτων: νιώθουμε αποτροπιασμό όταν πέφτουμε έστω και λίγο στην ιεραρχία, και έκσταση όταν ανεβαίνουμε. Πάνω κάτω, πάνω κάτω, πάνω κάτω, λεπτό το λεπτό, ώρα με την ώρα, μέρα με τη μέρα, από την παιδική μας ηλικία ως τον τάφο. Γιατί αισθανόμαστε την ανάγκη να κερδίσουμε την έγκριση των άλλων; Με ποιον τρόπο η αναζήτηση του status καθοδηγεί τις πράξεις μας, τις σχέσεις μας, ακόμα και τη δομή των κοινωνιών; Ο Storr απαντά σε αυτά τα ερωτήματα εξερευνώντας τους περίπλοκους μηχανισμούς με τους οποίους η επιδίωξη για κοινωνική αναγνώριση και κύρος επηρεάζει τη συμπεριφορά μας. Αντλώντας παραδείγματα από την ιστορία, τα τρέχοντα γεγονότα και τον τομέα της ψυχολογίας, ο Storr αποδεικνύει πως η επιθυμία για υψηλότερη κοινωνική θέση και καταξίωση δεν είναι απλώς ένα παράγωγο του σύγχρονου πολιτισμού αλλά ένα θεμελιώδες κομμάτι της ανθρώπινης φύσης. Ο Storr εξετάζει το πώς αυτή η ενστικτώδης και πρωταρχική επιθυμία έχει εκδηλωθεί κατά καιρούς σε διάφορους πολιτισμούς και εποχές, και τον τρόπο με τον οποίο συνεχίζει να διαμορφώνει τις κοινωνίες . «Ο Will Storr είναι ένας από τους πιο πρωτότυπους συγγραφείς που διαθέτουμε…Το The Status Game είναι ίσως το καλύτερο βιβλίο του μέχρι σήμερα». James Marriot, Βιβλία της χρονιάς, The Times

ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΡLΑΝΕΤ Β

14.94
Οι τραγικές πυρκαγιές στην Ελλάδα το καλοκαίρι του 2023, αλλά και σε πολλές άλλες χώρες, απ’ άκρη σ’ άκρη της γης, ανέδειξαν για άλλη μια φορά την κατάσταση έκτακτης ανάγκης στην οποία βαδίζει ο πλανήτης λόγω της κλιματικής κρίσης. Η μεγάλη ενεργειακή κρίση που πυροδότησε ο πόλεμος στην Ουκρανία ανέδειξε, μεταξύ άλλων, και τα πολλά αδύναμα σημεία της ευρωπαϊκής ενεργειακής στρατηγικής. Τα μεγάλα διλήμματα για παγκόσμιες οικονομίες που αντικαθιστούν τα ορυκτά καύσιμα με ανανεώσιμες πηγές, οι νέες γεω­πολιτικές ισορροπίες με τον βαρύνοντα ρόλο της Κίνας στην πράσινη μετάβαση, η διαχείριση απορριμμάτων, η σπουδαιότητα των δασών στην οικολογική ισορροπία, η ρύπανση των νερών, η συμβολή της βιομηχανίας μόδας στις εκπομπές ρύπων, ο ρόλος της έξυπνης ψηφιακής γεωργίας, οι σύγχρονες μεταφορές, ο ρόλος της βιομηχανίας, οι αναγκαίες αλλαγές, τέλος, στην καθημερινή συμπεριφορά όλων μας αναλύονται με απλό και, κυρίως εποικοδομητικό, τρόπο μέσα από τη συνομιλία του Γιάννη Μανιάτη με τον Μάκη Προβατά. Σημαντικό μέρος του βιβλίου αφιερώνεται στις ελληνικές συνθήκες και προτεραιότητες. Η ενεργειακή δημοκρατία, η ενεργειακή φτώχεια, η εξοικονόμηση ενέργειας, οι ενεργειακές κοινότητες, τα εθνικά κοιτάσματα υδρογονανθράκων, οι μεγάλες γεωπολιτικές πρωτοβουλίες της χώρας για μετεξέλιξή της σε ενεργειακό κόμβο: ένα σφαιρικό πλέγμα αλληλοεξαρτώμενων προβλημάτων αναλύεται διεξοδικά και κυρίως, μια σειρά εμπεριστατωμένων λύσεων προτείνονται για το σήμερα και το αύριο της χώρας, μέσα στο σύνθετο οικονομικό και διεθνές περιβάλλον που διαμορφώνεται καθημερινά. «Το εύρος των οικονομικών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών επιπτώσεων της κλιματικής κρίσης και οι πολιτικές τόσο της ΕΕ όσο και των G20 δημιουργούν ανησυχίες για το πού πάμε: Quo vadimus? Οι σκέψεις του Γιάννη Μανιάτη είμαι βέβαιος ότι θα ανοίξουν νέους ορίζοντες στους αναγνώστες, προσφέροντας θέματα της καθημερινότητας μαζί με προβληματισμούς για το μέλλον, από έναν εξαιρετικό επιστήμονα και πολιτικό, με συμπυκνωμένη εμπειρία, κοινωνική ευαισθησία, καινοτόμο σκέψη και δράση και απλό λόγο». Χρήστος Σ. Ζερεφός

ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΤΟΥ ΚΟΡΟΝΟΪΟΥ ΚΑΙ ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

20.70
Η πανδημία του κορονοϊού αποτέλεσε μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις και απειλές του τελευταίου αιώνα για τη δημόσια υγεία, την κοινωνία και την οικονομία. Μία πρωτοφανής σε έκταση και μέγεθος κρίση, η οποία έθεσε τα κοινωνικά, οικονομικά και διοικητικά συστήματα στα όρια της κατάρρευσης, οδηγώντας σε αρκετές περιπτώσεις και ιδιαίτερα στον τομέα της δημόσιας υγείας, στην αδυναμία κάλυψης των αυξημένων και έκτακτων αναγκών των πολιτών. Παράλληλα, η πανδημία κατέδειξε την εύθραυστη και επισφαλή βιωσιμότητα και ανθεκτικότητα των εθνικών διοικητικών συστημάτων και την αναγκαιότητα ολικής αναθεώρησης της πολιτικής και της στρατηγικής των εθνικών κρατών και των διεθνών οργανισμών, έναντι των διαρκώς αυξανόμενων και εντεινόμενων κινδύνων και απειλών σε κοινωνικό, οικονομικό, περιβαλλοντικό και γεωπολιτικό επίπεδο. Μία νέα πραγματικότητα διαρκών και αυξημένων απειλών, κινδύνων και δυσεπίλυτων προβλημάτων στην κοινωνία και την οικονομία, στην οποία οφείλουν και θα πρέπει να προσαρμοστούν τα εθνικά διοικητικά συστήματα, προκειμένου να προστατεύσουν τους πολίτες και να διασφαλίσουν το δημόσιο συμφέρον. Η νέα αυτή πραγματικότητα των απειλών, των κινδύνων και των δυσεπίλυτων προβλημάτων, επιτάσσει τη μεταρρύθμιση των υφιστάμενων μοντέλων πρόβλεψης και αντιμετώπισης των ενδεχόμενων και πιθανών κινδύνων στην κοινωνία, στην οικονομία και στο περιβάλλον και την ανάδειξη ενός νέου προτύπου διοικητικής οργάνωσης και παροχής των δημοσίων υπηρεσιών, σε συνθήκες τόσο κανονικότητας, όσο και κρίσης. Έχοντας ως βάση ανάλυσης την πρόσφατη κρίση της πανδημίας του κορονοϊού, σκοπό του βιβλίου αποτελεί η δι-επιστημονική και κριτική ανάλυση και αξιολόγηση των επιπτώσεων της πανδημίας στην Ελλάδα, εστιάζοντας και σε ένα πλήθος διαφορετικών τομέων της δημόσιας διοίκησης, της κοινωνίας, της οικονομίας, της δημόσιας υγείας και του περιβάλλοντος. Η κρίση του κορονοϊού, η οποία αφενός ανέδειξε τις χρόνιες αδυναμίες και τα διαρθρωτικά προβλήματα της αποτυχίας των μεταρρυθμίσεων στη δημόσια διοίκηση και της οικονομία, αφετέρου και παρά τις αρνητικές αρχικές εκτιμήσεις και προβλέψεις, έφερε στην επιφάνεια και μία άλλη πλευρά του εθνικού διοικητικού συστήματος, λιγότερο προβεβλημένης και συχνά αθέατης, αυτής της καινοτομίας, της ανθεκτικότητας και της κοινωνικής προστασίας, ελέω της κρίσης και του κινδύνου για την ίδια την ανθρώπινη ζωή. Η αξιολόγηση της εμπειρίας της πανδημίας, η οποία συμπυκνώνεται στο βασικό ερώτημα που επιχειρούν να απαντήσουν οι συγγραφείς του βιβλίου, το κατά πόσο τελικά ήταν ανθεκτικό το διοικητικό σύστημα στην Ελλάδα και το τι θα πρέπει να γίνει προκειμένου να επιτευχθεί ο πολυπόθητος στόχος της ανθεκτικότητας και της βιωσιμότητας στο κράτος, την κοινωνία και την οικονομία.

ΟΙ ΔΕΚΑ ΥΠΕΡΑΠΕΙΛΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΟΥΜΕ

17.91
Ο διάσημος Αμερικανός οικονομολόγος Νουριέλ Ρουμπινί (περιβόητος και για το παρατσούκλι Δρ Όλεθρος προτού επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις του για την κρίση των στεγαστικών δανείων του 2008 και την επακόλουθη παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση — οπότε ήταν πια πολύ αργά) επισημαίνει στο βιβλίο αυτό δέκα αλληλεπικαλυπτόμενες, αλληλένδετες «υπεραπειλές». Από τη χειρότερη κρίση χρέους όλων των εποχών και τα υπέρογκα κυβερνητικά πακέτα στήριξης που προκαλούν πληθωρισμό έως τα κλειστά σύνορα για εργαζόμενους και προϊόντα και έναν νέο ανταγωνισμό υπερδυνάμεων ανάμεσα σε ΗΠΑ και Κίνα, και από τις πανδημίες και την κλιματική αλλαγή έως την απειλή για τις θέσεις εργασίας που μπορεί να συνιστά η τεχνητή νοημοσύνη, βρισκόμαστε αντιμέτωποι όχι με μία, όχι με δύο, αλλά με δέκα αιτίες καταστροφής. Μπορούμε να αποφύγουμε τον όλεθρο, αλλά πρέπει να δράσουμε τώρα. «Ο Ρουμπινί αναλύει τα πραγματικά προβλήματα με χαρακτηριστική άνεση και με μια σαφήνεια που σπανίζει μεταξύ των οικονομολόγων. Δεν έχω διαβάσει ποτέ πιο εναργή και ακριβή περιγραφή της χρηματοοικονομικής μας κατάστασης. Το βιβλίο αυτό όχι μόνο θα βελτιώσει τη ζωή του αναγνώστη, αλλά και θα μπορούσε να βελτιώσει τον κόσμο ολόκληρο, αν οι κεντρικοί τραπεζίτες ενστερνίζονταν το μήνυμά του». NASSIM NICHOLAS TALEB, συγγραφέας των Ο μαύρος κύκνος και Skin in the Game «Κανένας οικονομολόγος δεν τα καταφέρνει καλύτερα να παγώσει το αίμα του αναγνώστη απ’ ό,τι ο Νουριέλ Ρουμπινί. Όμως οι απόψεις του είναι σημαντικές όχι επειδή μας τρομάζουν, αλλά επειδή τις περισσότερες φορές αποδεικνύονται σωστές. Με αυτό το βιβλίο, ξεπέρασε τον εαυτό του: οι δέκα υπεραπειλές που περιγράφει λεπτομερώς είναι τόσο τρομακτικές όσο και πραγματικές. Μας προειδοποίησε. Ας προετοιμαστούμε». MARTIN WOLF, επικεφαλής οικονομικός σχολιαστής, Financial Times «Οι Δέκα υπεραπειλές για το μέλλον μας, από τον γκουρού των οικονομικών που προέβλεψε το κραχ του 2008, περιγράφουν αναλυτικά τους πιο σοβαρούς κινδύνους για την παγκόσμια ειρήνη και ευημερία τις προσεχείς δεκαετίες. Το βιβλίο αυτό αποτελεί ένα επίκαιρο και υποβλητικό ανάγνωσμα που μας καλεί να αφυπνιστούμε». IAN BREMMER, πρόεδρος του Eurasia Group και συγγραφέας του The Power of Crisis «Ένα πραγματικό επίτευγμα, που βασίζεται στη γνώση των οικονομικών, των χρηματοπιστωτικών, της ιστορίας των διεθνών σχέσεων και στην πλούσια προσωπική πείρα του Νουριέλ Ρουμπινί... Αυτή η ευφυής και επίκαιρη ανάλυση καθιστά κατανοητές κάποιες πολύπλοκες και κρίσιμες έννοιες που αφορούν τόσο το παρόν όσο και το μέλλον μας. Επιπλέον εξηγεί πολύ επιβλητικά πώς η ελαττωματική ανθρώπινη κρίση, οι εσφαλμένες πολιτικές και μια συλλογική περιφρόνηση των φυσικών περιορισμών μάς έχουν φέρει αντιμέτωπους με κινδύνους που δεν αφορούν μόνο τη δική μας γενιά, αλλά και το μέλλον. Αν αγνοήσουμε αυτό το βιβλίο, θα είμαστε άξιοι της μοίρας μας». MOHAMED A. EL-ERIAN, συγγραφέας των The Only Game in Town και When Markets Collide. «Ο Ρουμπινί προβαίνει σε νηφάλιες προβλέψεις που θα μπορούσαν κάλλιστα να αποδειχθούν αληθινές. Συνδυάζει σημαίνουσες ιστορικές αναλογίες, την πολύπλευρη πραγμάτευση των σύγχρονων τάσεων και την εμβριθή οικονομική ανάλυση, για να συγκροτήσει μια καθηλωτική εκτίμηση των μακροπρόθεσμων κινδύνων για την παγκόσμια οικονομία. Πρόκειται για ένα ίσως σκοτεινό, αλλά σίγουρα λαμπρό, πόνημα». KENNETH ROGOFF, συγγραφέας (σε συνεργασία με την Carmen Reinhart) του This Time Is Different

ΕΜΦΥΛΗ ΒΙΑ

16.22
Το φαινόμενο της έμφυλης βίας δεν γνωρίζει σύνορα, συμβαίνει σε γυναίκες και κορίτσια ανεξαρτήτου ηλικίας, θρησκευτικών πεποιθήσεων, μορφωτικού ή κοινωνικοοικονομικού υποβά­θρου. Οποιαδήποτε μορφή βίας αποτελεί λανθασμένη ενέργεια και νομικά θεωρείται σοβαρή παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με ποικίλες επιπτώσεις στο θύμα. Μετά την έναρξη της πανδημίας και την επιβολή περιοριστικών μέτρων παρατηρήθηκε γεωμετρική αύξηση της έμφυλης βίας, με τις γυναικοκτονίες να αυξάνουν τη μακρά λίστα δολοφονιών παγκοσμίως. Στο παρόν βιβλίο η συγγραφέας επιδιώκει να εξηγήσει το φαι­νόμενο και να προσδιορίσει τους λόγους ανάπτυξής του. Μέσα από επισταμένη έρευνα διαπιστώνει ότι η βία έχει βαθιές ρίζες, με χρο­νική αναφορά στα πατριαρχικά πρότυπα του παρελθόντος, όπου οι μισογυνικές διακρίσεις έβριθαν στην κοινωνική ζωή. Η σύγχρονη εξέλιξή της εκδηλώνεται στην πράξη μέσω της ενδοοικογενειακής βίας, της σωματεμπορίας, των βιασμών και της σεξουαλικής παρε­νόχλησης και λοιπών ειδεχθών πράξεων. Στο βιβλίο τέλος δίνεται έμφαση στην αναγνώριση τρόπων για να τερματιστεί ο κύκλος της έμφυλης βίας. Η παρότρυνση των γυ­ναικών να καταγγέλλουν κάθε βίαιο γεγονός μέσω των αστυνομικών αρχών και τη βοήθεια ειδικών καταφυγίων και κέντρων κοινωνικής αλληλεγγύης θυμάτων είναι σημαντικό βήμα. Οι γυναίκες οφείλουν να διεκδικήσουν μέσα από τα συλλογικά όργανα καλύτερη ποιότη­τα ζωής απέναντι σε μια κοινωνία που δημιουργεί και συντηρεί το ρατσισμό και το σεξισμό. Στόχος να γίνει κατανοητό ότι χρειάζεται μακροχρόνιος αγώνας για την εξάλειψη της έμφυλης βίας, με θεσμικές παρεμβάσεις και ριζικές αλλαγές, αλλά κυρίως συστηματική ατομική και μαζική κι­νητοποίηση απέναντι σε στερεότυπα και νοοτροπίες.

ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ

17.91
Στο βιβλίο αυτό ο Γιάνης Βαρουφάκης αναλύει, µε τη µορφή µιας µακράς επιστολής στον πατέρα του, πώς ο καπιταλισµός δολοφονήθηκε από κάτι πολύ χειρότερο που πήρε τη θέση του. Τον καπιταλισµό τον σκότωσε το ίδιο το κεφάλαιο! Όχι το παραδοσιακό κεφάλαιο (βιοµηχανικές µηχανές, κοµπιούτερ κτλ.), αλλά µια µετάλλαξη του κεφαλαίου: µηχανές δικτυωµένες µέσω του «υπολογιστικού νέφους» (ένα είδος «νεφο-κεφαλαίου») που τρέχουν αλγόριθµους σχεδιασµένους και να διαµορφώνουν τις καταναλωτικές µας επιθυµίες και να τις ικανοποιούν άµεσα, παρακάµπτοντας έτσι τους δύο πυλώνες του καπιταλισµού: Αγορά και Κέρδος. Μπαίνοντας σε ιστοσελίδες όπως Amazon κτλ., βγαίνουµε από τις αγορές και εισερχόµαστε σε πλατφόρµες συναλλαγών που θυµίζουν ψηφιακά φέουδα (ή νεφο-φέουδα) των οποίων οι ιδιοκτήτες, η νέα άρχουσα τάξη, χρεώνουν τους παραγωγούς τεράστιες προσόδους για να τους δώσουν πρόσβαση σε εµάς. Όσο για εµάς, µε κάθε µας κλικ και καθετί που «ανεβάζουµε», τους προσφέρουµε δωρεάν εργασία, όπως οι κολίγοι επί φεουδαρχίας. Και την προσφέρουµε µε ενθουσιασµό! Αυτό δεν είναι καπιταλισµός. Καλώς ήλθατε στην τεχνοφεουδαρχία! Τον αντίκτυπο της τεχνοφεουδαρχίας τον βιώνουµε παντού. Είναι η ταφόπλακα τόσο της σοσιαλδηµοκρατίας όσο και του φιλελευθερισµού. Μεγεθύνει την οικονοµική κρίση. Καθιστά αδύνατη την αντιµετώπιση της κλιµατικής κρίσης. Τροφοδοτεί τον Νέο Ψυχρό Πόλεµο µεταξύ ΗΠΑ και Κίνας. Δανειζόµενος από την ποίηση του Ησιόδου και του Οµήρου, αλλά και από τον χολλυγουντιανό Batman ή τους Mad Men, ο Βαρουφάκης αναλύει πώς το νεφοκεφάλαιο κατάφερε να υποδουλώσει τον νου µας και να απογειώσει την εκµεταλλευτική του εξουσία εγχώρια και διεθνώς – αλλά και πώς µπορούµε να απελευθερωθούµε από την τεχνοφεουδαρχία του.
ΕΙΠΑΝ ΓΙΑ ΤΟ "ΜΙΛΩΝΤΑΣ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ: ΜΙΑ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΟΦΕΟΥΔΑΡΧΙΑ": «Μια διεισδυτική ανάλυση».
The Guardian «Καθηλωτικό... ένας φιλόδοξος στοχαστής και ανήσυχος συγγραφέας... ο Βαρουφάκης έχει δίκιο πως είμαστε έρμαια ψηφιακών εφαρμογών, που κρατούν ως ομήρους τα προσωπικά μας δεδομένα και δε μας επιτρέπουν να μεταπηδήσουμε σε κάποιο "ανταγωνιστικό νεφοφέουδο"».
The Times «Ένα βιβλίο για όποιον θέλει να κατανοήσει το χάος στο οποίο βρισκόμαστε – και αφού είμαστε όλοι σε αυτό το χάος, ένα βιβλίο για όλους».
Slavoj Žižek «Κι αν ο καπιταλισμός πέθαινε χωρίς να το πάρει κανείς χαμπάρι - ούτε καν οι καπιταλιστές; Οι ψηφιακές πλατφόρμες ιδιοποιήθηκαν τον καπιταλισμό και επέβαλαν κάτι πολύ χειρότερο. Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια επείγουσα έκκληση να ανακτήσουμε τον έλεγχο της ζωής μας στον ψηφιακό κόσμο».
Cory Doctorow «Θα αποτελέσει οπωσδήποτε θεμέλιο λίθο στις συζητήσεις για το μέλλον της παγκόσμιας οικονομίας».
Nick Srnicek, ένας από τους συγγραφείς του Inventing the Future «Καταπληκτικό. Ένα σκοτεινό, τρομακτικό, συναρπαστικό τραγούδι για την εποχή μας. 100 στα 100».
Irvine Welsh, συγγραφέας του Trainspotting «Με εξαιρετική αφήγηση, ο Βαρουφάκης καταδεικνύει πώς ο καπιταλισμός έφαγε τις ίδιες του τις σάρκες».
Brett Scott, συγγραφέας του Cloudmoney «Ένα είναι σίγουρο - δεν έχουμε καμιά ελπίδα να βελτιώσουμε τα πράγματα αν δεν καταλάβουμε καλά σε ποιο αδιέξοδο βρισκόμαστε. Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια ευπρόσδεκτη συμβολή προς αυτή την κατεύθυνση».
The Conversation

ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ

12.60
Στο τελευταίο βιβλίο της Silvia Federici το σώμα γίνεται το διακύβευμα ανάμεσα στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, στην εκμετάλλευση και την μετατροπή της φύσης σε παραγωγική μονάδα, και σε ό,τι μπορεί ακόμα κι αντιστέκεται στον μετασχηματισμό του κόσμου και της ζωής σε επενδυτικές ροές. Συγκεκριμένα, η συγγραφέας πραγματεύεται την κρίση της μητρότητας και την αυτοδιάθεση του σώματος στο πλαίσιο της αναπαραγωγής των σχέσεων εξουσίας του καπιταλισμού, την εκμετάλλευση και την βία που ασκούνται εντός αυτού του πλαισίου στα σώματα των γυναικών, όπως επίσης και τον ρόλο της επιστήμης στην πειθάρχηση αυτών. Στο Πέρα από τα όρια του σώματος η αντίσταση πηγάζει από την εγγενή υλικότητα του ανθρώπινου σώματος που το καθιστά μέρος της ζωής στη Γη. Το πιο μύχιο, το πιο ατομικό, το σώμα της καθεμίας αποτελεί αναπόφευκτα το πιο υπερ-ατομικό, το νήμα μιας βιολογίας που έχει συνδιαμορφωθεί στο πέρασμα των χρόνων μαζί με τα πετρώματα, τα ποτάμια, τους αργούς σχηματισμούς της ανόργανης ύλης και τις πολύπλευρες μεταμορφώσεις της έμβιας ζωής.

Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΤΟΥ ΜΙΣΘΟΥ

12.60
Οι φεμινιστικοί αγώνες από τη δεκαετία του ‘70 έως και σήμερα, με άξονα την αναπαραγωγική εργασία των γυναικών, αποτελούν το επίκεντρο της συλλογής κειμένων της Silvia Federici «Η πατριαρχία του μισθού». Επαναπροσδιορίζοντας την οικιακή εργασία, όχι ως μια προσωπική υπηρεσία, αλλά ως εργασία που αναπαράγει την εργατική δύναμη, η Federici αποκαλύπτει ένα θεμελιώδες πεδίο εκμετάλλευσης το οποίο ο Μαρξ και η μαρξιστική θεωρία είχαν αγνοήσει. Μέσα απο την αντιπαράθεσή της με το έργο του Μαρξ, η Federici θα δείξει πως το πλύσιμο, το μαγείρεμα, η ανατροφή των παιδιών, και το σέξ -ό,τι δηλαδή θεωρούσαν οι μαρξιστές ως μη παραγωγική εργασία- διαδραματίζουν ένα πρωταρχικό ρόλο στην καπιταλιστική απόσπαση υπεραξίας, στην κατασκευή μιας έμφυλης ιεραρχίας και εντέλει στον κατακερματισμό της εργατικής τάξης.

ΠΗΡΑΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΠΙΣΩ;

13.50
Σε ένα τοπίο διαδοχικών "εγκλεισμών" στον οίκο (lockdown) και με τη μονοφωνία της "ιατρικής αυθεντίας" να μας καλεί διαρκώς να θυσιαστούμε για να "πάρουμε τις ζωές μας πίσω", διενεργήσαμε μια πολυτοπική έρευνα ανθρωπολογικής προσέγγισης. Από την πλευρά της ανθρωπολογίας της υγείας και των κριτικών σπουδών αναπηρίας, διασχίσαμε διεπιστημονικά διαφορετικούς εθνογραφικούς τόπους, συνομιλήσαμε σε μια περίοδο τριών ετών (2020-2023) με διαφορετικά υποκείμενα από το δημόσιο και ιδιωτικό πεδίο της υγείας, της δημόσιας εκπαίδευσης, των δομών αναπηρίας, των δομών απεξάρτησης και των κέντρων υποδοχής προσφύγων, και συλλέξαμε αφηγήσεις από ασθενείς σε κλινικές νοσηλείας Covid-19. Στόχος ήταν να επανεφεύρουμε την εγγύτητα σε ένα ακραίο καθεστώς "κοινωνικής αποστασιοποίησης" με μια πυκνή περιγραφή και ερμηνεία των πληθυντικών μαρτυριών και ενός πλούσιου αρχειακού υλικού, έτσι ώστε να θέσουμε ερωτήματα και προβληματισμούς, πέρα από την προφάνεια και την ηγεμονία των "ειδικών". Σε αυτή τη μεταπανδημική εποχή, όπου το πρόθεμα "μετά" δεν υποδηλώνει το τέλος αλλά το ότι είμαστε ακόμα "υπό την επήρεια" αυτής της συνθήκης, αναδύονται ζητήματα σχετικά με το πώς οι "κρίσεις" (υγειονομική, κλιματική και όποια επόμενη) εργαλειοποιούνται και διαδέχονται ακατάπαυστα η μία την άλλη. Ειδικά όταν στο όνομά τους δύνανται να εγκαθιδρυθούν νέες υποχρεωτικότητες, νέες απαγορεύσεις, νέοι εγκλεισμοί, νέα τηλεζωή και ψηφιακοί μετασχηματισμοί, νέες διακρίσεις και νέες συνθήκες κοινωνικής οδύνης και συλλογικού τραύματος. Κι αν η λεγόμενη πανδημία ήταν μια "κατάσταση εξαίρεσης", η οποία μονιμοποίησε νέες "καταστάσεις εξοικείωσης" με νέα καθεστώτα πειθάρχησης και κοινωνικού ελέγχου, μένει, μέσα από αυτή την έρευνα, να αφήσουμε ανοιχτό το ερώτημα: "Πήραμε τις ζωές μας πίσω";

ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ ΠΑΝΩ Σ’ ΕΝΑ ΚΡΙΣΙΜΟ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ

8.55
Πώς είναι δυνατόν να ανατραπεί η αστική ιδεολογία όσο κυριαρχεί ή κεφαλαιοκρατική τάξη πραγμάτων που την διαμορφώνει; Κι επειδή αυτό δεν είναι δυνατόν να συμβεί, πώς είναι τουλάχιστον δυνατόν αυτή να ρηγματωθεί, κάτι που είναι απαραίτητο για να ανοίξει ο δρόμος της επαναστατικής ανατροπής του καπιταλισμού; Αυτό είναι το κρίσιμο αναπάντητο από τους κλασικούς του μαρξισμού και πιο σύγχρονους στοχαστές ερώτημα το οποίο επιχειρείται να αναδειχτεί σε τούτο το δοκίμιο.

ΠΑΙΔΙΑ ΧΑΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΘΕΣΗ

24.21
Η σεξουαλική κακοποίηση βιώνεται από το ανήλικο θύµα ως ένα εσωτερικό «ολοκαύτωµα», το οποίο µόνο οι επιζώντες ακραίων τραυµατικών εµπειριών θα µπορούσαν να περιγράψουν. Η παγίδευση, η µυστικότητα, ο εκφοβισµός, η καθυπόταξη και, τέλος, η υφαρπαγή του ιερού και πολύτιµου είναι βασικά σηµεία της πορείας προς τη σεξουαλική κακοποίηση. Η σισύφεια προσπάθεια των θυµάτων έρχεται νοµοτελειακά να παλέψει µε την αµφισβήτηση και την κριτική. Στη συνέχεια, δυσκίνητοι και απρόθυµοι µηχανισµοί µαταιώνουν κάθε προσδοκία ανάδειξης της αλήθειας. Συχνά, το µόνο αποδεικτικό στοιχείο είναι ο λόγος του παιδιού, όπως αυτός αποτυπώνεται στην κατάθεσή του. Η λήψη της, µε την εφαρµογή ενός δοµηµένου δικανικού πρωτοκόλλου, προϋποθέτει κάτι περισσότερο από τη στείρα υιοθέτηση µιας τεχνικής εκµαίευσης πληροφοριών. Πρόκειται συνάµα για µια τέχνη, καθώς απαιτεί από τον επαγγελµατία να γίνει ένας καλός και επιδέξιος «σκαπανέας», ο οποίος θα πρέπει να γνωρίζει το πώς θα καταδυθεί στα σκοτάδια για να εξορύξει το «σηµαντικό». ∆ίχως να επανατραυµατίσει το θύµα και δίχως να καταστρέψει στοιχεία, υιοθετώντας επιδέξιους χειρισµούς, όµοιους µε εκείνους ενός χειρουργού που αγωνίζεται να φέρει εις πέρας µε επιτυχία µια δύσκολη επέµβαση ή ενός αρχαιολόγου που προσπαθεί, µε επιδέξιες κινήσεις, να ανασύρει προσεκτικά το άγαλµα ενός κούρου, µετά από αιώνες, δίχως να το σπάσει. Ο δε δικαιοπολιτικός πυρήνας συνίσταται στην εξής µία αρχή: ελαχιστοποίηση του κινδύνου του επανατραυµατισµού, µε τη λήψη µίας µόνο κατάθεσης στο «Σπίτι του Παιδιού». ∆εν πρόκειται απλώς για την εκπλήρωση των προβλέ­ψεων του διεθνούς δικαίου, αλλά κυρίως για µια ανθρωπιστική επιταγή. Το βιβλίο αυτό επιδιώκει να αποτελέσει µια µικρή πυξίδα, έναν ευκολόχρηστο µίτο, για τους επαγγελµατίες που θα αναλάβουν το δύσκολο και υπεύθυνο αυτό έργο. Για να µη χαθούν στη διαδροµή µέχρι την εύρεση της αλήθειας και για να µη χάσουν ό,τι πολύτιµο µπορεί αυτή να τους προσφέρει, για να βοηθήσουν να γίνει «άλµα πιο γρήγορο από τη φθορά».