Βλέπετε 1–12 από 1157 αποτελέσματα

ΜΑΘΗΤΕΙΑ ΚΑΙ ΑΚΤΙΝΕΣ

17.55
Μελέτη των Ακτίνων όπως παρουσιάζονται στα βιβλία Μαθητεία στη Νέα Εποχή Ι και ΙΙ της Αλίκης Α. Μπέιλη από Ομάδα Σπουδαστών Η μελέτη που παρουσιάζεται εδώ είναι το αποτέλεσμα μιας πειραματικής ομαδικής εργασίας κάποιων σπουδαστών που μελέτησαν τα βιβλία: Μαθητεία στη Νέα Εποχή Ι και ΙΙ της Αλίκης Α. Μπέιλη (Α.Α.Μ.) και συγκεκριμένα όσα λέγονται από τον Θιβετανό Διδάσκαλο (Θ.Δ.) – Djwahl Khul (D.K.) ατομικά σε κάθε έναν από την ομάδα των μαθητών Του. Αυτά εμπεριέχονται στα κεφάλαια των ως άνω βιβλίων που επιγράφονται: «Προσωπικές Οδηγίες σε Μαθητές». Στα παραπάνω κεφάλαια περιλαμβάνεται μια σειρά επιστολών με προσωπικές οδηγίες, σχόλια, επισημάνσεις που απευθύνονται από τον Θ.Δ. στους εκγυμναζόμενους για μύηση μαθητές Του. Σε αυτές γίνονται επίσης αναφορές που αφορούν στις ακτίνες: της ψυχής, της προσωπικότητας, του νοητικού φορέα, του αστρικού και του φυσικού σώματος ενός εκάστου μαθητή και υποδεικνύονται οι συγκεκριμένες συνθήκες, ευκαιρίες και δυσκολίες που επιφυλάσσει ή και εκφράζει ο ακτινικός εξοπλισμός του καθενός. Παράλληλα επισημαίνονται – άλλοτε ευθέως και άλλοτε υπαινικτικά – από τον Θ.Δ. το σημείο εξέλιξης ή/και συνείδησης ενός εκάστου μαθητή, η σχέση του με το Άσραμ και η μύηση για την οποία προετοιμάζεται. Απόσπασμα από το κεφάλαιο «Λίγα λόγια για το βιβλίο»

THE STATUS GAME

20.69
Η ζωή δεν είναι ένα ταξίδι προς κάποιον ιδανικό προορισμό. Είναι ένα ατέλειωτο παιχνίδι. Παίζουμε για να κερδίσουμε status, ακόμα και ασυνείδητα, με κάθε κοινωνική συναναστροφή μας, με κάθε συμβολή μας στη δουλειά, στις σχέσεις ή στην οικογενειακή μας ζωή και με κάθε ανάρτησή μας στο διαδίκτυο. Παίζουμε με τον τρόπο που ντυνόμαστε, που μιλάμε και με αυτά που πιστεύουμε. Παίζουμε με τις ζωές μας, με τις ιστορίες που λέμε για το παρελθόν μας και με τα όνειρά μας για το μέλλον. Κάθε στιγμή της ύπαρξής μας συνοδεύεται από μια ακατάπαυστη ροή συναισθημάτων: νιώθουμε αποτροπιασμό όταν πέφτουμε έστω και λίγο στην ιεραρχία, και έκσταση όταν ανεβαίνουμε. Πάνω κάτω, πάνω κάτω, πάνω κάτω, λεπτό το λεπτό, ώρα με την ώρα, μέρα με τη μέρα, από την παιδική μας ηλικία ως τον τάφο. Γιατί αισθανόμαστε την ανάγκη να κερδίσουμε την έγκριση των άλλων; Με ποιον τρόπο η αναζήτηση του status καθοδηγεί τις πράξεις μας, τις σχέσεις μας, ακόμα και τη δομή των κοινωνιών; Ο Storr απαντά σε αυτά τα ερωτήματα εξερευνώντας τους περίπλοκους μηχανισμούς με τους οποίους η επιδίωξη για κοινωνική αναγνώριση και κύρος επηρεάζει τη συμπεριφορά μας. Αντλώντας παραδείγματα από την ιστορία, τα τρέχοντα γεγονότα και τον τομέα της ψυχολογίας, ο Storr αποδεικνύει πως η επιθυμία για υψηλότερη κοινωνική θέση και καταξίωση δεν είναι απλώς ένα παράγωγο του σύγχρονου πολιτισμού αλλά ένα θεμελιώδες κομμάτι της ανθρώπινης φύσης. Ο Storr εξετάζει το πώς αυτή η ενστικτώδης και πρωταρχική επιθυμία έχει εκδηλωθεί κατά καιρούς σε διάφορους πολιτισμούς και εποχές, και τον τρόπο με τον οποίο συνεχίζει να διαμορφώνει τις κοινωνίες . «Ο Will Storr είναι ένας από τους πιο πρωτότυπους συγγραφείς που διαθέτουμε…Το The Status Game είναι ίσως το καλύτερο βιβλίο του μέχρι σήμερα». James Marriot, Βιβλία της χρονιάς, The Times

ΘΗΒΑ: Η ΞΕΧΑΣΜΕΝΗ ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

26.91
Θήβα, πόλη του μύθου, πόλη της Ιστορίας. Στη σκιά της Αθήνας και της Σπάρτης, άλλοτε σύμμαχος, άλλοτε αντίπαλός τους, υπήρξε ένα από τα σημαντικότερα αστικά κέντρα του αρχαιοελληνικού κόσμου. Η ταραχώδης διαδρομή της μεταξύ ολιγαρχίας και δημοκρατίας, η επιλογή της αντιπαράθεσής της στον εκάστοτε ηγεμόνα του ελληνικού κόσμου, η σύντομη λάμψη της επικράτησής της επί των Σπαρτιατών τον 4ο αιώνα π.Χ., η εξέγερσή της κατά του Μεγάλου Αλεξάνδρου και η καταστροφή της από τους Μακεδόνες το 335 π.Χ. συνέβαλαν στο να καλυφθούν τα χνάρια της από τον χρόνο και η ίδια να καταστεί η «ξεχασμένη πόλη της αρχαίας Ελλάδας». Στο νέο του βιβλίο ο Πολ Κάρτλετζ, ένας από τους λαμπρότερους σημερινούς ιστορικούς της αρχαιότητας, συγκεντρώνει πλήθος πηγών, γραπτών και αρχαιολογικών, τη μαρτυρία των θραυσμάτων του παρελθόντος και τις πληροφορίες των επών, των ποιητών και των ιστορικών προκειμένου να ανασυστήσει την κοινωνία και τον πολιτισμό της. Από τον θηβαϊκό μυθολογικό κύκλο και τον Πίνδαρο έως τον Επαμεινώνδα και τον Πελοπίδα, η θρησκεία, η πολιτική, η κουλτούρα και οι προσωπικότητες που σημάδεψαν την πόλη παρουσιάζονται σε μια συναρπαστική αφήγηση ανόδου και πτώσης, μεγαλείου και τραγωδίας. Με γλώσσα άμεση, σύγχρονη και κατανοητή, που φροντίζει να επισημαίνει σε κάθε βήμα τις αναλογίες με την εποχή μας, ο Πολ Κάρτλετζ ανασυνθέτει δεξιοτεχνικά την εικόνα μιας άλλης εκδοχής της ελληνικής αρχαιότητας με τις φωτεινές και τις σκοτεινές στιγμές της, τους θριάμβους και τις αποτυχίες της, όμοιας και ταυτόχρονα διαφορετικής από εκείνες που μας είναι οικείες, περιγράφοντας γοητευτικά την πόλη του μύθου και της Ιστορίας.

ΣΗΜΕΙΑ ΚΑΙ ΤΕΡΑΤΑ

9.00
Σε μια εποχή όξυνσης του ανορθολογισμού και του θρησκευτικού φανατισμού, επανέρχεται στο προσκήνιο ο προβληματισμός για το φαινόμενο της θρησκοληψίας και της δεισιδαιμονίας. Το φαινόμενο αυτό αντιμετωπίζουν, από διαφορετικό πρίσμα ο καθένας, οι συγγραφείς των τριών κειμένων που μεταφράζονται και υπομνηματίζονται στον τόμο αυτόν: ο Λουκιανός στο Φιλοψευδεῖς ἢ Ἀπιστῶν, ο Πλούταρχος στο Περὶ δεισιδαιμονίας και ο Θεόφραστος στον Δεισιδαίμονα. Με όπλο άλλοτε τη σάτιρα και την καρικατούρα και άλλοτε τον εμβριθή στοχασμό, οι τρεις αυτοί συγγραφείς καταπιάνονται με ένα φαινόμενο που δεν δείχνει σημάδια υποχώρησης. Αν και προέρχονται από μιαν άλλη εποχή, τα κείμενα του τόμου αυτού μπορούν να μας φανερώσουν μιαν όψη της δικής μας ταυτότητας που συνήθως δεν θέλουμε να αντικρίζουμε. Εικόνα εξωφύλλου: Ερυθρόµορφη κύλικα των τελών του 4ου αι. π.Χ. µε παράσταση Σειρήνας από την Ποσειδωνία (Paestum) της Κάτω Ιταλίας. Η Σειρήνα στο ένα χέρι κρατά στεφάνι και στο άλλο δίσκο µε φρούτα· τα φτερά της θυµίζουν αυτά του ψαρονιού. Αποδίδεται στον Ζωγράφο του Αστέα. (Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης, Νέα Υόρκη.)

Η ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΤΗΣ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑΣ

22.50
Επιστημονική επιμέλεια: Χρήστος Παπακώστας, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων Ένα εξαιρετικό έργο ενός εξέχοντα μελετητή της λαογραφίας για την πολιτισμική πρακτική και γιατί οι άνθρωποι χρειάζονται την παράδοση. Στο βιβλίο Η πρακτική της λαογραφίας: Δοκίμια για μια θεωρία της παράδοσης, ο συγγραφέας Simon J. Bronner χρησιμοποιεί θεωρίες της πολιτισμικής πρακτικής για να εξηγήσει την κοινωνική και ψυχολογική ανάγκη των ανθρώπων για την παράδοση στην καθημερινή ζωή. Το να σκεφτόμαστε με την έννοια της πρακτικής, ειδικά στον ψηφιακό κόσμο, επιβάλλει επαναπροσδιορισμούς του λαϊκού πολιτισμού και έναν επαναπροσανατολισμό προς την ερμηνεία της καθημερινής ζωής. Περισσότερο από την επιτέλεση ή την αναπαράσταση στην κοινωνική θεωρία, η πρακτική συνδέει την τοπική κουλτούρα με τη δημώδη ιδέα ότι «έτσι κάνουμε τα πράγματα εδώ πέρα». Η πρακτική αναφέρεται στον τρόπο με τον οποίο αυτά τα πράγματα αναλύονται ως μέρος της θεωρίας, παρά χωριστά, ενθαρρύνοντας έτσι τη μελέτη τους. Η φράση «έτσι κάνουμε τα πράγματα εδώ πέρα» επικαλείται την κοινωνική βάση του «πράττειν στο πλαίσιο της πρακτικής ως πολιτισμική και οργανική. Ο Bronner βασίζεται σε προηγούμενες μελέτες της παράδοσης σχετικά με τη δημιουργικότητα και παρουσιάζει μια επισκόπηση της θεωρίας της πρακτικής και των τρόπων με τους οποίους θα μπορούσε να εφαρμοστεί στις λαογραφικές σπουδές. Επιδεικνύοντας την εφαρμογή αυτής της θεωρίας στις λαογραφικές σπουδές, ο Bronner προσφέρει τέσσερις προκλητικές μελέτες περίπτωσης ψυχοπολιτισμικών νοημάτων που προκύπτουν από παραδοσιακά πλαίσια δράσης και αφορούν ζητήματα της εποχής μας: Τι αποκαλύπτουν οι αναφορές στον μπαμπούλα· πώς συνδέονται οι πεποιθήσεις για τα «παιδιά-αγρίμια» με τους πυροβολισμούς σε σχολεία· πώς ερμηνεύονται τα προσβλητικά συνθήματα των φιλάθλων· και πώς εξηγείται η αρρενωπότητα σε αθυρόστομα τραγούδια. Στρέφοντας την ανάλυσή του προς τους αναλυτές της παράδοσης, ο Bronner χρησιμοποιεί τη θεωρία της πρακτικής για να αξιολογήσει τη συμβολή των λαογράφων στη διαμόρφωση αντιλήψεων για τις παραδοσιακοκεντρικές «λαϊκές κοινωνίες».   Περιεχόμενα:
  • ΜΕΡΟΣ Ι: ΘΕΩΡΙΕΣ ΚΑΙ ΟΡΙΣΜΟΙ
  • Η θεωρία της πρακτικής στις λαογραφικές σπουδές
  • Η «ευχρηστία» της παράδοσης
  • Προς έναν ορισμό του λαϊκού πολιτισμού στην πράξη
  • ΜΕΡΟΣ ΙΙ: ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΣΚΟΥΝΤΕΣ
  • Επανεξετάζοντας τον μπαμπούλα: Μια πραξιολογική έρευνα για την προέλευση, μορφή και νόηση ενός προβληματικού λαϊκού χαρακτήρα
  • «Ποιος είναι ο μπαμπά(κα)ς σου;»: Παροιμιακά και ψυχολογικά νοήματα στην πράξη
  • «Ο μακελάρης έχει Άσπεργκερ»: Αυτισμός, πεποιθήσεις και αφηγήματα για παιδιά-αγρίμια
  • «Ποιος την πόρτα μου χτυπά;»: Ο Μπάρνακλ Μπιλ ξανά και ξανά
  • ΜΕΡΟΣ ΙΙΙ: ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ
  • Από το χωράφι… στη λαϊκή αγορά: Η λαϊκή κοινωνία των Άμις στην εποχή του γρήγορου καπιταλισμού
  • Το έτος λαογραφίας και άλλα μαθήματα δημόσιας κληρονομιάς
  • Πόσο επίκαιρα είναι τα λαογραφικά μουσεία;
  • Λαογραφικές πρακτικές σε μια συγκλίνουσα υπερ-εποχή

ΑΠΟ ΤΟ ΒΑΣΙΛΙΑ ΘΑΝΑΤΟ ΣΤΟΝ ΒΑΣΙΛΙΑ ΗΛΙΟ

15.93
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 07.02.2024 Ποια είναι η ήπειρος που ονομάζουμε Ευρώπη; Πότε και πώς θεμελιώθηκε ο νεότερος πολιτισμός της; Ποια φωτεινά μυαλά και ποιες μοχθηρές προσωπικότητες έγραψαν τις πιο λαμπρές σελίδες και τα πιο αιματοβαμμένα της κεφάλαια; Σε τούτο το βιβλίο θα απαντήσουμε σε όλα τα παραπάνω και θα δούμε την ευρωπαϊκή ιστορία όπως δεν την έχουμε ξαναδεί. Θα συναντήσουμε εξτραβαγκάν εστεμμένους, πανούργους κληρικούς και διεστραμμένους καλόγερους. Θα μιλήσουμε για επιτήδειους εμπόρους, συνωμότες τραπεζίτες, άπληστους θαλασ­σοπόρους και ναυτάκια ζουμπουρλούδικα. Θα δούμε μειονότητες καταπιεσμένες, γυναίκες κακοποιημένες, επιστήμονες βασανισμένους και καλλιτέχνες εμπνευσμένους, ενώ θα διαβάσουμε για αντιλήψεις παράδοξες, πικάντικα μυστήρια, γκουρμέ συνταγές, σεξοσκάνδαλα και θανατηφόρες ραδιουργίες. Μα, κυρίως, θα αναρωτηθούμε για την ανθρώπινη φύση, μια φύση ικανή για τα μεγαλύτερα επιτεύγματα και τις χειρότερες καταστροφές… Η Ευρώπη σε 11+1 ιστορίες. Από το ξέσπασμα της μεσαιωνικής πανούκλας, στη Φλωρεντινή Αναγέννηση. Από την Άλωση της Κωνσταντινούπολης, στην κατάκτηση της Αμερικής και της Ινδίας. Από τα ερωτικά ήθη των Ευρωπαίων, στους μεγάλους καλλιτέχνες της Ώριμης Αναγέννησης. Από τη Μεταρρύθμιση, στο Κυνήγι των Μαγισσών και στην Επιστημονική Επανάσταση. Από το μεγαλειώδες Μπαρόκ, στον χρυσό αιώνα της γαλλικής απολυταρχίας και σε έναν σεισμό που συντάραξε τους Ευρωπαίους. Κοινωνία, οικονομία, τέχνη, επιστήμη, πολιτική και όλα τα γεγονότα που διαμόρφωσαν τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, δοσμένα με χιούμορ, και ταυτόχρονα με ουσιαστική σοβαρότητα και με αγάπη για τον άνθρωπο.

ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ

12.60
Στο τελευταίο βιβλίο της Silvia Federici το σώμα γίνεται το διακύβευμα ανάμεσα στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, στην εκμετάλλευση και την μετατροπή της φύσης σε παραγωγική μονάδα, και σε ό,τι μπορεί ακόμα κι αντιστέκεται στον μετασχηματισμό του κόσμου και της ζωής σε επενδυτικές ροές. Συγκεκριμένα, η συγγραφέας πραγματεύεται την κρίση της μητρότητας και την αυτοδιάθεση του σώματος στο πλαίσιο της αναπαραγωγής των σχέσεων εξουσίας του καπιταλισμού, την εκμετάλλευση και την βία που ασκούνται εντός αυτού του πλαισίου στα σώματα των γυναικών, όπως επίσης και τον ρόλο της επιστήμης στην πειθάρχηση αυτών. Στο Πέρα από τα όρια του σώματος η αντίσταση πηγάζει από την εγγενή υλικότητα του ανθρώπινου σώματος που το καθιστά μέρος της ζωής στη Γη. Το πιο μύχιο, το πιο ατομικό, το σώμα της καθεμίας αποτελεί αναπόφευκτα το πιο υπερ-ατομικό, το νήμα μιας βιολογίας που έχει συνδιαμορφωθεί στο πέρασμα των χρόνων μαζί με τα πετρώματα, τα ποτάμια, τους αργούς σχηματισμούς της ανόργανης ύλης και τις πολύπλευρες μεταμορφώσεις της έμβιας ζωής.

Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΤΟΥ ΜΙΣΘΟΥ

12.60
Οι φεμινιστικοί αγώνες από τη δεκαετία του ‘70 έως και σήμερα, με άξονα την αναπαραγωγική εργασία των γυναικών, αποτελούν το επίκεντρο της συλλογής κειμένων της Silvia Federici «Η πατριαρχία του μισθού». Επαναπροσδιορίζοντας την οικιακή εργασία, όχι ως μια προσωπική υπηρεσία, αλλά ως εργασία που αναπαράγει την εργατική δύναμη, η Federici αποκαλύπτει ένα θεμελιώδες πεδίο εκμετάλλευσης το οποίο ο Μαρξ και η μαρξιστική θεωρία είχαν αγνοήσει. Μέσα απο την αντιπαράθεσή της με το έργο του Μαρξ, η Federici θα δείξει πως το πλύσιμο, το μαγείρεμα, η ανατροφή των παιδιών, και το σέξ -ό,τι δηλαδή θεωρούσαν οι μαρξιστές ως μη παραγωγική εργασία- διαδραματίζουν ένα πρωταρχικό ρόλο στην καπιταλιστική απόσπαση υπεραξίας, στην κατασκευή μιας έμφυλης ιεραρχίας και εντέλει στον κατακερματισμό της εργατικής τάξης.

ΠΗΡΑΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΠΙΣΩ;

13.50
Σε ένα τοπίο διαδοχικών "εγκλεισμών" στον οίκο (lockdown) και με τη μονοφωνία της "ιατρικής αυθεντίας" να μας καλεί διαρκώς να θυσιαστούμε για να "πάρουμε τις ζωές μας πίσω", διενεργήσαμε μια πολυτοπική έρευνα ανθρωπολογικής προσέγγισης. Από την πλευρά της ανθρωπολογίας της υγείας και των κριτικών σπουδών αναπηρίας, διασχίσαμε διεπιστημονικά διαφορετικούς εθνογραφικούς τόπους, συνομιλήσαμε σε μια περίοδο τριών ετών (2020-2023) με διαφορετικά υποκείμενα από το δημόσιο και ιδιωτικό πεδίο της υγείας, της δημόσιας εκπαίδευσης, των δομών αναπηρίας, των δομών απεξάρτησης και των κέντρων υποδοχής προσφύγων, και συλλέξαμε αφηγήσεις από ασθενείς σε κλινικές νοσηλείας Covid-19. Στόχος ήταν να επανεφεύρουμε την εγγύτητα σε ένα ακραίο καθεστώς "κοινωνικής αποστασιοποίησης" με μια πυκνή περιγραφή και ερμηνεία των πληθυντικών μαρτυριών και ενός πλούσιου αρχειακού υλικού, έτσι ώστε να θέσουμε ερωτήματα και προβληματισμούς, πέρα από την προφάνεια και την ηγεμονία των "ειδικών". Σε αυτή τη μεταπανδημική εποχή, όπου το πρόθεμα "μετά" δεν υποδηλώνει το τέλος αλλά το ότι είμαστε ακόμα "υπό την επήρεια" αυτής της συνθήκης, αναδύονται ζητήματα σχετικά με το πώς οι "κρίσεις" (υγειονομική, κλιματική και όποια επόμενη) εργαλειοποιούνται και διαδέχονται ακατάπαυστα η μία την άλλη. Ειδικά όταν στο όνομά τους δύνανται να εγκαθιδρυθούν νέες υποχρεωτικότητες, νέες απαγορεύσεις, νέοι εγκλεισμοί, νέα τηλεζωή και ψηφιακοί μετασχηματισμοί, νέες διακρίσεις και νέες συνθήκες κοινωνικής οδύνης και συλλογικού τραύματος. Κι αν η λεγόμενη πανδημία ήταν μια "κατάσταση εξαίρεσης", η οποία μονιμοποίησε νέες "καταστάσεις εξοικείωσης" με νέα καθεστώτα πειθάρχησης και κοινωνικού ελέγχου, μένει, μέσα από αυτή την έρευνα, να αφήσουμε ανοιχτό το ερώτημα: "Πήραμε τις ζωές μας πίσω";

ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ ΠΑΝΩ Σ’ ΕΝΑ ΚΡΙΣΙΜΟ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ

8.55
Πώς είναι δυνατόν να ανατραπεί η αστική ιδεολογία όσο κυριαρχεί ή κεφαλαιοκρατική τάξη πραγμάτων που την διαμορφώνει; Κι επειδή αυτό δεν είναι δυνατόν να συμβεί, πώς είναι τουλάχιστον δυνατόν αυτή να ρηγματωθεί, κάτι που είναι απαραίτητο για να ανοίξει ο δρόμος της επαναστατικής ανατροπής του καπιταλισμού; Αυτό είναι το κρίσιμο αναπάντητο από τους κλασικούς του μαρξισμού και πιο σύγχρονους στοχαστές ερώτημα το οποίο επιχειρείται να αναδειχτεί σε τούτο το δοκίμιο.

ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ

11.52
Η εποχή μας αυτοστιγματίζεται για πολλά. Αν εντούτοις επιμένουμε ότι το ανθρώπινο είδος συνεχίζει την ελικοειδή εξέλιξή του, μια τουλάχιστον ενθάρρυνσή μας είναι ορατή: ποτέ το πρόβλημα της «συνείδησης» δεν είχε συγκεντρώσει τόση διεπιστημονική έρευνα, θεωρητικά και πειραματικά. Μια συμβολή επιδιώκει και η παρούσα μελέτη κάπως πρωτότυπα. «Οδός άνω κάτω μία», νύχτα και ημέρα το ίδιο, Άδης και Διόνυσος συμπίπτουν! Εύλογα ο λόγος του Ηράκλειτου παρέμεινε «σκοτενός». Παράδοξος λόγος, όμως 26 αιώνες μετά, η Φυσική εκθέτει παραδοξότητες, πειραματικά επιβεβαιωμένες, που επίσης «σημαίνουν» έναν κόσμο πιο παράδοξο και από ό,τι μπορούμε να φανταστούμε. Και όμως αγνοούμε τα «σημεία»! Λησμονημένη η στωική βεβαιότητα πως είναι αδύνατο να καταλάβουμε την ύπαρξή μας χωρίς γνώση του Κόσμου. Ακόμη χειρότερα, η βάναυση εξοικείωσή μας με τα προϊόντα των φυσικών επιστημών εξαφανίζει το «δέος», τον θαυμασμό για το μυστήριο του Κόσμου και του εαυτού μας. Η έρευνα αυτού του μυστήριου «εαυτού», της «συνείδησης», δεν θα ευοδωθεί όσο παραμελούνται δύο προϋποθέσεις: (1), Θεώρησή της ως φυσικό φαινόμενο, η ερμηνεία της με τους ίδιους τρόπους που ερμηνεύουν τη Φύση και (2), Ενιαία ερμηνεία «νόησης» και «βούλησης». Η αναγκαιότητα των δύο αυτών προϋποθέσεων μάς οδήγησε από μακρύ δρόμο στην ηρακλείτεια σκέψη: αποδοχή της παραδοξότητας της συνύπαρξης των εναντίων. Οδηγηθήκαμε έτσι σε ένα γεωμετρικό πρότυπο της συνείδησης ως εγκεφαλικών ενεργειών. Ως μοντέλο δεν είναι παρά μια ισχνή παρομοίωση ενός απίστευτα πολύπλοκου φαινομένου, εντούτοις ο αναγνώστης θα διαπιστώσει κάποιες σημαντικές νύξεις μιας βαθύτερης κατανόησής του. Αν τώρα κανείς κάπως προσκόπτει στη μαθηματική φοβία, για τη χρήση τους στον ποιητικό χώρο του συναισθήματος και της βούλησης, ας μην διαφεύγει πόσο τα Μαθηματικά στηρίζουν την όποια κατανόηση του Κόσμου, ενώ ο Υπολογισμός τον αλλάζει – και μάλιστα σήμερα όσο ποτέ.

ΥΠΗΡΕΤΡΙΕΣ – Η ΠΙΚΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

8.10
Η ελληνική κοινωνία ήταν πάντα αδιάφορη έως  εχθρική  απέναντι στις συνθήκες της ζωής των  μικρών κοριτσιών που  έφταναν από το χωριό και  έμπαιναν δούλες στα σπίτια των αστών . Σχεδόν μόνο οι στρατευμένες για την ισότητα γυναίκες   τις υπερασπίστηκαν.  Με τις έντονες περιγραφές της τραγικής ζωής των κοριτσιών αυτών, της μακροχρόνιας βασανιστικής τους  πορείας,  διεκδίκησαν διαχρονικά  την αλλαγή της εχθρικής αντιμετώπισής  τους από την κοινωνία. Η υπηρέτρια, γράφει η δυναμική φεμινίστρια Καλλιρρόη Παρρέν, η απροστάτευτος αυτή δυστυχής κόρη, η απομακρυνομένη της πατρικής στέγης, όπως δι’ εντίμου εργασίας κερδίση την ζωή της, βοηθήση δε συνεχώς και γέροντας ή πάσχοντας γονείς ή απροστάτευτα ορφανά, είναι έρμαιον του πρώτου τυχόντος κακοήθους, υφίσταται αληθές μαρτύριον επιθέσεων και βωμολοχιών ευθύς ως πατήση τον πόδα εκτός του οίκου, εάν και εν τούτω έχη την ευτυχίαν να  είναι ασφαλής. Αργότερα, είναι και πάλι οι  γυναίκες που συνέχισαν την υπεράσπιση των υπηρετριών, απαιτώντας να τους δώσει η πολιτεία  τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματά τους. Η Μαρία Σβώλου, η τόσο σημαντική αυτή αγωνίστρια, ζητά να περιλάβει η εργατική νομοθεσία και τις υπηρέτριες, ενώ η  Αθηνά Γαϊτάνου-Γιαννιού, μαχητική αγωνίστρια και αυτή για τα δικαιώματα των γυναικών, αναφέρεται  στη βασανισμένη και πολλές φορές μαρτυρική ζωή των ανηλίκων κοριτσιών, τα οποία ως ορφανά ή απροστάτευτα παραλαβαίνουν πολλές οικογένειες στην υπηρεσία τους. Η καταγραφή της   αγνοημένης ιστορίας των υπηρετριών είναι θεωρώ απαραίτητη, ώστε να   συμπληρωθεί ένα ακόμη από τα κενά   της ιστορίας των γυναικών της Ελλάδας, σημαντικού, βέβαια, μέρους της γενικότερης ιστορίας της χώρας μας.