Βλέπετε 1–12 από 78 αποτελέσματα

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΙΑΤΡΙΚΗΣ

81.00
Η Ιστορία της Ιατρικής παρακολουθεί την εξέλιξη της επιστήμης από την προϊστορία έως σήμερα, δηλαδή τον αγώνα του ανθρώπου με τη φθορά και την ασθένεια και τις βαθμιαίες κατακτήσεις του απέναντι σε αυτές τις δύο αντιπάλους. Στο παρόν σύγγραμμα καλύπτονται η Προϊστορική Ιατρική, η Μινωική και Μυκηναϊκή Ιατρική, η Ασκληπική Ιατρική, η Ιπποκρατική Ιατρική, η Αλεξανδρινή Ιατρική, η Γαληνική Ιατρική, η Βυζαντινή Ιατρική, η Αραβική Ιατρική, η Μεσαιωνική Ιατρική, η Αναγεννησιακή Ιατρική, η Ιατρική κατά τους 17ο, 18ο, 19ο και 20ο αιώνες, η Ελληνική Ιατρική, η Δημόσια Υγεία, τα Εμβόλια και το Αντιεμβολιαστικό Κίνημα, η ιστορική εξέλιξη των νοσοκομείων, η εξέλιξη της Χειρουργικής καθώς και ζητήματα Ιατρικής Ηθικής και Δεοντολογίας. Με περισσότερες από 600 έγχρωμες εικόνες και πίνακες, ένθετα πλαίσια με θεματολογία ευρύτερου ενδιαφέροντος, ερωτήσεις κατανόησης και εκτεταμένη βιβλιογραφία, το παρόν σύγγραμμα αποτελεί το πιο σύγχρονο έργο στο πεδίο και το πλέον φιλικό στον αναγνώστη.

ΒΑΘΙΑ ΙΑΤΡΙΚΗ

19.80
Η επίσκεψη στον γιατρό είναι συχνά κάτι ψυχρό, μηχανικό και απρόσωπο· ορισμένες φορές, το βλέμμα του γιατρού ούτε καν διασταυρώνεται με το βλέμμα του ασθενούς. Ο διαθέσιμος χρόνος είναι λιγοστός, με αποτέλεσμα τούτες οι σύντομες, απρόσωπες επισκέψεις να οδηγούν ενίοτε σε εσφαλμένες διαγνώσεις και ιατρικά λάθη. Οι γιατροί έχουν σήμερα στη διάθεσή τους περισσότερους πόρους από οποιονδήποτε συνάδελφό τους στο παρελθόν, επιβαρύνονται όμως με υπερβολικό φόρτο εργασίας υπό μεγάλη πίεση χρόνου, ιδίως στο πλαίσιο του δημόσιου συστήματος περίθαλψης. Στη Βαθιά ιατρική, ο κορυφαίος Αμερικανός καρδιολόγος και ερευνητής Eric Topol δείχνει πώς η Τεχνητή Νοημοσύνη (ΤΝ) θα μπορούσε να μας βοηθήσει να αντιμετωπίσουμε όλα αυτά τα προβλήματα. Η επεξεργασία φυσικής γλώσσας μπορεί να καταγράψει τις σημειώσεις των γιατρών μας, να αξιοποιήσει καλύτερα το ιατρικό μας ιστορικό και να εμβαθύνει στη σχετική επιστημονική βιβλιογραφία περισσότερο από οποιονδήποτε άνθρωπο. Οι αλγόριθμοι βαθιάς μάθησης, που εφαρμόζονται σε φορητούς αισθητήρες, γονιδιωματικές αναλύσεις και εξετάσεις αίματος, μπορούν να διαμορφώσουν εξειδικευμένα θεραπευτικά προγράμματα. Οι εικονικοί ιατρικοί βοηθοί, που λειτουργούν με εξατομικευμένη ΤΝ, μπορούν να μας εκπαιδεύσουν έτσι ώστε να βελτιώσουμε τη διατροφή μας και την υγεία μας, ακόμη και να προλάβουμε κάποια νόσο. Κυρίως, όμως, απελευθερώνοντας τον γιατρό από καθήκοντα που εμποδίζουν την ανθρώπινη επικοινωνία, η ΤΝ μπορεί να του προσφέρει το δώρο του χρόνου — γιατί η ανθρώπινη επαφή και φροντίδα πρέπει να ενσωματωθούν και πάλι στην υγειονομική περίθαλψη. Καινοτόμο, προκλητικό, αλλά και αισιόδοξο, το βιβλίο αυτό μάς δείχνει πώς αξιοποιώντας τη φοβερή δύναμη της ΤΝ έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε την ιατρική καλύτερη και, επιπλέον, αναδεικνύει το εξής παράδοξο: Οι μηχανές είναι ικανές να κάνουν τους ανθρώπους πιο υγιείς και πιο … ανθρώπινους!

ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ

21.60
Φιλοσοφία και ιατρική πορεύτηκαν παράλληλα κατά την αρχαιότητα, αντλώντας η μία από την άλλη ερωτήματα που αφορούσαν όχι μόνο τη σύσταση και λειτουργία των φυσικών σωμάτων και του κόσμου εν γένει, αλλά και την ερμηνεία των φυσικών φαινομένων ή τη θεμελίωση της επιστημονικής γνώσης. Οι διαφορετικές απαντήσεις που έδωσαν ιατροί και φιλόσοφοι σε τέτοιου είδους ερωτήματα επηρέασαν την ανάπτυξη της ιατρικής τέχνης και γνώσης, και ταυτόχρονα διαμόρφωσαν τον ρηξικέλευθο γνωσιοθεωρητικό στοχασμό των φιλοσόφων. Στην παρούσα συλλογή συγκεντρώνουμε μελέτες που αναλύουν την ώσμωση μεταξύ φιλοσοφίας και ιατρικής από την κλασική έως και την ελληνορωμαϊκή εποχή. Γι’ αυτόν τον σκοπό συμπεριλάβαμε μεταφράσεις επιδραστικών ξενόγλωσσων μελετών αλλά και πρωτότυπα άρθρα που δημοσιεύονται για πρώτη φορά. Το υλικό αυτό συνιστά μια εξαιρετική εισαγωγή στα ερωτήματα που απασχολούν τους ερευνητές για την πολυεπίπεδη σχέση μεταξύ ιατρικής και φιλοσοφίας. Ταυτόχρονα αναδεικνύει τις διαφορετικές μεθόδους που ακολουθούνται για την ανασυγκρότηση του διαλόγου μεταξύ φιλοσοφίας και ιατρικής στην αρχαιότητα. Η έκδοση απευθύνεται σε ιστορικούς της φιλοσοφίας, της επιστήμης και των ιδεών γενικότερα, σε σπουδαστές της φιλοσοφίας και των επιστημών της ζωής, αλλά και στο κοινό που ενδιαφέρεται για την ιστορία του πολιτισμού μας.

ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΗ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

20.70
Σε μια πρώτη ανάγνωση, αυτό το βιβλίο περιλαμ­βάνει ατομικά ιστορικά ασθενών, δηλαδή ιστορίες ανθρώπων με ποικίλα ψυχικά προβλήματα, οι οποίοι έλαβαν βοήθεια από ειδικούς ψυχιάτρους. Τούτες οι αναφορές έχουν βέβαια από μόνες τους ενδιαφέρον, η σημα­σία τους ωστόσο έγκειται στο γεγονός ότι διαφωτίζουν τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει να ενεργούν και να σκέπτονται οι σύγχρονοι ψυχίατροι ώστε να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις του λειτουργήματός τους. Όλα αυτά τα ατομικά ιστορικά αναδεικνύουν δύο κεντρικές ιδέες, οι οποίες συνδέονται με μία συνεκτική κλινική πρακτική. Πρώτον, παρου­σιάζουν τον τρόπο με τον οποίο θα πρέπει οι ψυχίατροι να επιλέγουν τεκμηριωμένες πληροφορίες για ένα άτομο στο πλαίσιο της ζωής του, προκειμένου να εκτιμήσουν «εκ των έσω» την ανθρώπινη ψυχική οδύ­νη. Και δεύτερον, αναπτύσσουν ένα πλαίσιο συλλογισμών σχετικά με τη φύση των ψυχιατρικών διαταραχών, το οποίο καθιστά τις κλινικές εκδηλώσεις τους κατανοητές, αλλά και τις βέλτιστες θεραπείες τους ευ­διάκριτες. Πατώντας επάνω στο στέρεο θεωρητικό υπόβαθρο που πρόσφεραν με το κλασικό σύγγραμμά τους The Perspectives of Psychiatry οι διακεκρι­μένοι ψυχίατροι Paul R. McHugh και Phillip R. Slavney —δάσκαλοι και πνευματικοί καθοδηγητές των συγγραφέων του ανά χείρας βιβλίου—, η Chisolm και ο Λυκέτσος προτρέπουν μέσα από αυτό τον πρακτικό οδη­γό τους ψυχιάτρους να αντιμετωπίσουν τις ψυχικές διαταραχές όχι ως απλές ακολουθίες αιτιακά αναγνωρίσιμων σημείων και συμπτωμάτων, αλλά ως επί το έργον κατανοητές εκφράσεις ποικίλων βιοψυχοκοινωνικών διεργασιών —νόσων, ιδιοσυγκρασιών, κινήτρων και αναμετρή­σεων ζωής—, που εκδηλώνονται είτε μεμονωμένα είτε συνδυαστικά στην ανθρώπινη ψυχική σφαίρα. Η αξιοποίηση λοιπόν των ψυχιατρικών θεωρήσεων βάσει Ιστορίας της ζωής, Διαστάσεων, Συμπεριφοράς και Νόσου επιτρέπει στους συγγρα­φείς, μέσω της περιγραφής περιστατικών ολοένα και πιο σύνθετων, την αξιολόγηση ασθενών με συμπτώματα διπολικής διαταραχής, ψύχωσης, αυτοκτονικού ιδεασμού, κατάθλιψης, διατροφικών και άλλων διαταρα­χών, με απώτερο στόχο την ανάπτυξη μιας εύστοχης διαγνωστικής συλ­λογιστικής και ενός αποτελεσματικού θεραπευτικού σχεδιασμού.

ΙΑΤΡΙΚΗ: ΜΙΑ ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΝΟΡΘΟΛΟΓΙΚΑ ΔΟΜΗΜΕΝΟ ΚΟΣΜΟ

10.80
Ποια είναι η σχέση της Ιατρικής με τον διαλεκτικό υλισμό; Πώς αυτή η λογική (διαλεκτική) επιστήμη προσκρούει στον ανορθολογικό κοινωνικό και οικονομικό περίγυρο της κεφαλαιοκρατίας; Τι διλήμματα και ποιες δυσκολίες συναντά ο επαγγελματίας υγείας εξαιτίας αυτής της αντίφασης και τι στάση οφείλει να κρατήσει; Όλους αυτούς τους προβληματισμούς που απασχολούν πολλούς εργαζομένους στην υγεία επιχειρούμε να προσεγγίσουμε, δίνοντας κάποιες απαντήσεις όπου αυτό είναι εφικτό.

ΙΑΤΡΙΚΗ, ΜΑΓΕΙΑ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑ

13.93
Ο Ουίλιαμ Ρίβερς υπήρξε μία από τις διαμορφωτικές φυσιογνωμίες του πεδίου, ανάλογη με τον Φραντζ Μπόας και τον Μαρσέλ Μως, ένας από τους πρωτεργάτες της βρετανικής ανθρωπολογίας: ο Μαλινόφσκι κάποτε τον αποκάλεσε «άγιο-προστάτη της επιτόπιας έρευνας», και σε ορισμένους κύκλους στην εποχή του είχε τη φήμη του «άγγλου Φρόυντ». Την τελευταία περίοδο της ζωής του, η αυξανόμενη ενασχόλησή του με την ψυχολογία και την ψυχανάλυση σε συσχετισμό με τα μόνιμα ανθρωπολογικά του ενδιαφέροντα τον οδήγησε σ’ έναν πλούσιο στοχασμό γύρω από τις σχέσεις των δύο επιστημονικών πεδίων, ο οποίος φαίνεται σήμερα προδρομικός για τους κλάδους που ονομάζουμε ιατρική ανθρωπολογία ή εθνοϊατρική, εθνοψυχιατρική κι εθνοψυχανάλυση. Αυτή την πλευρά της σκέψης του τεκμηριώνουν τα κείμενα του τόμου. Τι είναι αυτό που μας γοητεύει τόσο στα προδρομικά κείμενα της ανθρωπολογίας; Είναι άραγε η φρεσκάδα του βλέμματος μιας επιστήμης ουσιαστικά νεογέννητης, που έχει ακόμα την αίσθηση του άπειρου ορίζοντα μπροστά της, ή η νοσταλγία μιας ατμόσφαιρας μπελ-επόκ χρωματισμένης από ανυποψίαστο εξωτισμό και όνειρα διαφυγής από μια Ευρπώη όπου υψώνονταν ήδη απειλητικοί ίσκιοι; Είναι οπωσδήποτε όλ’ αυτά, αλλά είναι επίσης η πυκνότητα και η σφαιρικότητα των ερωτημάτων που τίθενται, πριν η σκέψη κατακερματιστεί από την εξειδίκευση. Η εμπειρική γνώση έχει βέβαι αυξθεί πάρα πολύ από τότε, ωστόσο δεν παύουν να μας εκπλήσσουν σπερματικές ενοεράσεις που μας οδηγούν να ξανασκεφτούμε τι είναι πραγματικά «σύγχρονο» και από ποιες διαδρομές έρχεται.

ΚΕΛΣΟΣ: ΠΕΡΙ ΙΑΤΡΙΚΗΣ

15.30
Ποιες ιατρικές θεωρίες κυβερνούσαν την άσκηση της ιατρικής στην Αρχαία Ελλάδα; Πώς αντιμετώπιζαν οι αρχαίοι τις λοιμώξεις, τις αιμορροΐδες, τα αποστήματα; Πώς θεράπευαν τον καταρράκτη; Πώς έκαναν πολύπλοκες εγχειρήσεις; Πώς έκαναν αφαίμαξη, βεντούζες; Πώς παρασκεύαζαν την πλειάδα των φαρμάκων τους; Πώς χρησιμοποιούσαν θεραπευτικά τα βότανα και τα ορυκτά; Πώς αντιμετώπιζαν τον καρκίνο, την τρέλα, την κατάθλιψη, τα πολεμικά τραύματα; Και, τέλος, τι θεωρούσαν υγιεινή ζωή; Ποιο ήταν το μέτρο των απολαύσεων και των καταχρήσεων; Αυτά και άλλα πολλά περιέχονται στο έργο του Κέλσου, ενός ελληνοσπουδαγμένου Ρωμαίου που έγραψε αυτήν την “εγκυκλοπαίδεια της Αρχαίας Ελληνικής Ιατρικής” για να μορφώσει τους συμπατριώτες του. Δεν τα κατάφερε, γιατί οι Ρωμαίοι δεν διακρίθηκαν στην άσκηση της Ιατρικής, που συνέχιζαν να μονοπωλούν οι Έλληνες, μας άφησε όμως ένα μνημειακό έργο με πολλές και χρήσιμες πληροφορίες για τον ιστορικό, τον επιστήμονα τον φυσιοδίφη αλλά και κάθε ενδιαφερόμενο. Διαβάζοντας το έργο αυτό, με τις συνεχείς παραπομπές σε διάφορους Έλληνες γιατρούς, μας αποκαλύπτεται ένας ζωντανός ιατρικός κόσμος, με επιστημονικές αντιπαραθέσεις, ιατρικές εφευρέσεις και θαρραλέες θεραπείες, που ακόμα και τώρα συγκινούν και εντυπωσιάζουν τόσο τον ειδικό όσο και τον μη ειδικό αναγνώστη.

ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΗ ΒΙΟΗΘΙΚΗ

15.30
Η Βι­ο­η­θι­κή είναι η Επι­στή­μη που ασχο­λεί­ται με την αξι­ο­λό­γη­ση της συ­μπε­ρι­φο­ράς και των πρά­ξε­ων του αν­θρώ­που προς την κα­τεύ­θυν­ση του να μην εμπο­δί­ζο­νται οι ευερ­γε­τι­κές εφαρ­μο­γές της νέ­ας γνώ­σης και να πε­ρι­ο­ρί­ζο­νται οι κίν­δυ­νοι από τις επι­βλα­βείς συ­νέ­πει­ές της. Η Βι­ο­η­θι­κή, μια νέα δι­ε­πι­στη­μο­νι­κή και πο­λυ­πρι­σμα­τι­κή προ­σέγ­γι­ση των επι­στη­μο­νο­τε­χνο­λο­γι­κών, κοι­νω­νι­κών, οικο­νο­μι­κών, πο­λι­τι­κών, ηθι­κών και φι­λο­σο­φι­κών προ­βλη­μά­των, τα οποία ανα­δύ­ο­νται από την εφαρ­μο­γή των γε­νε­τι­κών και τε­χνο­λο­γι­κών εν γέ­νει νε­ω­τε­ρι­σμών, είναι μια απα­ραί­τη­τη «πυ­ξί­δα» για τη νέα συ­ναρ­πα­στι­κή πο­ρεία της αν­θρω­πό­τη­τας. Η βι­ο­η­θι­κή στό­χευ­ση στις πο­λύ­πλευ­ρες ηθι­κές προ­ε­κτά­σεις, εφαρ­μο­γές και συ­νέ­πει­ες, λ.χ., ## της κλω­νο­ποί­η­σης και των κλω­νο­προ­ϊ­ό­ντων, ## των γε­νε­τι­κά τρο­πο­ποι­η­μέ­νων ορ­γα­νι­σμών, των με­ταλ­λαγ­μέ­νων-νε­ο­φα­νών τρο­φί­μων και του ρό­λου της Πε­ρι­βαλ­λο­ντι­κής Ηθι­κής, ## της χαρ­το­γρά­φη­σης του γο­νι­δι­ώ­μα­τος του αν­θρώ­που, του γε­νε­τι­κού επα­να­σχε­δι­α­σμού του και της στό­χευ­σης του «υπε­ραν­θρώ­που», ## της επι­λο­γής του φύ­λου των παι­δι­ών κα­τά πα­ραγ­γε­λία και του γε­νε­τι­κού ντό­πινγκ, ## της υπο­βο­η­θού­με­νης ανα­πα­ρα­γω­γής και των βλα­στο­κυτ­τά­ρων, ομ­φα­λο­πλα­κου­ντι­κών και άλ­λων, ## της γο­νι­δι­α­κής θε­ρα­πεί­ας και της φαρ­μα­κο­γο­νι­δι­ω­μα­τι­κής, ## της ευθα­να­σί­ας και της «αθα­να­σί­ας», ## της υπερ­νο­η­μο­σύ­νης, της να­νο­τε­χνο­λο­γί­ας, της να­νο­ϊ­α­τρι­κής, ## της σχέ­σης, εν γέ­νει, τε­χνο­λο­γι­κής εξέ­λι­ξης και πο­λι­τι­σμού, μπο­ρεί να μει­ώ­σει την κοι­νω­νι­κή εντρο­πία (ατα­ξία) που ενερ­γο­ποι­εί­ται από την πά­λη του και­νούρ­γιου με το πα­λιό, στο βι­ο­η­θι­κό σταυ­ρο­δρό­μι του σή­με­ρα και του αύριο. Ο ρό­λος του κα­θε­νός που «χει­ρο­κρο­τεί» τη δι­α­μορ­φού­με­νη βι­ο­η­θι­κή αρέ­να είναι πρω­τα­γω­νι­στι­κός. Δι­ό­τι η ενη­μέ­ρω­ση, η παι­δεία και η συ­να­κό­λου­θη ευθαι­σθη­το­ποί­η­ση που ελέγ­χουν τη σω­στή εφαρ­μο­γή της νέ­ας γνώ­σης, είναι ο κα­λύ­τε­ρος συν­δυ­α­σμός επι­στη­μο­νι­κής και κοι­νω­νι­κής προ­σφο­ράς.

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΩΝ ΙΩΝ

10.79
Η ιατρική τον 20ό αιώνα «χαλιναγώγησε» τις περισσότερες από τις ανίατες θανατηφόρες μεταδοτικές ασθένειες του παρελθόντος. Για κάποιες προσέφερε πλήρη ίαση, ενώ για άλλες χρόνια διαχείριση και αντιμετώπιση των συμπτωμάτων. Όμως, η πρόσφατη πανδημία της COVID-19 μάς υπενθύμισε ότι η καθημερινότητά μας μπορεί να διαταραχθεί δραματικά από νέες και άγνωστες μεταδοτικές ασθένειες. Έτσι θυμηθήκαμε πώς ένας ιός μπορεί να οδηγήσει τα συστήματα υγείας στα όρια της κατάρρευσης και να μας υποχρεώσει να λάβουμε μέτρα υγειονομικής προστασίας. Αναφέρω τη λέξη «θυμηθήκαμε» γιατί ο άνθρωπος, όπως και οι υπόλοιπες μορφές ζωής στον πλανήτη μας, συναντάει και μολύνεται από άγνωστους για αυτόν ιούς επί εκατομμύρια χρόνια. Στο βιβλίο που κρατάτε στα χέρια σας προσπαθώ να δώσω μέσα από το δικό μου πρίσμα μία γενικότερη εικόνα για αυτά τα περίεργα «εξωτικά» παράσιτα και για τη σημασία που έχουν παίξει στο να διαμορφωθεί η ανθρώπινη ύπαρξη αλλά και γενικότερα η ζωή όπως την ξέρουμε σε αυτόν τον πλανήτη. Ανάμεσα στις ιστορικές επιδημίες και στα επιστημονικά-φιλοσοφικά ερωτήματα για την ουσία της ζωής, αποπειρώμαι να συστήσω τις όχι άδικα παρεξηγημένες οντότητες των ιών. Αξίζει να τους μάθουμε γιατί μέσα από αυτούς θα μπορέσουμε να δούμε τις αντανακλάσεις της δικής μας πορείας και ύπαρξης.

Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ANTHONY FAUCI

23.40
Η μετάφραση του βιβλίου «Ο Πραγματικός Anthony Fauci» του Robert Kennedy που προλογίζω, είναι μία πολύ σημαντική προσθήκη στην ελληνική βιβλιογραφία. Είναι ένα από τα καλύτερα επιστημονικά βιβλία που έχω διαβάσει, το οποίο με εξαντλητική βιβλιογραφία και αναλυτικά στοιχεία καταφέρνει να φωτίσει πτυχές του παρασκηνίου που οδήγησε στην αναστάτωση της ζωής μας τα τελευταία τρία χρόνια με τον Covid-19. Αυτό το βιβλίο πρέπει να βρίσκεται σε κάθε βιβλιοθήκη και σε κάθε σπίτι, γιατί μόνο έτσι θα κατανοήσουν όλο και περισσότεροι τον χειρισμό που έχουμε υποστεί τα τελευταία χρόνια. Το βιβλίο αυτό δίνει στον αναγνώστη ό,τι χρειάζεται για να καταλάβει καλύτερα, να κατανοήσει ότι ζήσαμε και ζούμε το μεγαλύτερο έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας στη σύγχρονη ιστορία. Τη μεγαλύτερη χειραγώγηση από ένα πλέγμα παραγόντων που το αποτελούν κυβερνήσεις, κρατικές υπηρεσίες υγείας, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και άλλοι, που αποφάσισαν συντονισμένα να συμμετάσχουν και να υλοποιήσουν αυτήν τη συνωμοσία κατά του Ανθρώπου. Από την πρώτη στιγμή, καταλαβαίνουμε ότι στόχος είναι η διασπορά του φόβου, και μέσω της ψυχολογικής εξάντλησης των κοινωνιών, η εφαρμογή τυραννικών μέτρων, ώστε να οδηγηθούμε στην υλοποίηση των σχεδίων της Νέας Τάξης Πραγμάτων και την Παγκοσμιοποίηση. Ο συγγραφέας Robert Kennedy Jr, που έχει βάλει ως στόχο ζωής την αποκάλυψη αυτών των σχεδίων και την ανακοπή της συνωμοσίας, βάζει στο κέντρο της προσοχής μας τον Anthony Fauci και αποκαλύπτει μαεστρικά τον ρόλο του τα τελευταία 50 χρόνια στην οικοδόμηση αυτής της συνωμοτικής αράχνης. Ο Anthony Fauci, παιδί φαρμακοποιών, άρχισε την αναρρίχησή του στα αξιώματα του Εθνικού Ινστιτούτου Αλλεργιών και Μολυσματικών Νόσων (NIAID) των ΗΠΑ το 1968 και δεν άργησε να τεθεί επικεφαλής του, φτάνοντας σήμερα να είναι ο πιο ακριβοπληρωμένος υπάλληλος των ΗΠΑ, με μισθό 417.000 δολάρια, ξεπερνώντας ακόμα και τον Πρόεδρο των ΗΠΑ. [...] (Από τον πρόλογο του Κων/νου Πουλά)

ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ν. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ

17.91
Ο Γεώργιος Παπανικολάου (1883-1962), θεμελιωτής του κλάδου της Κυτταρολογίας, είναι ένας από τους σημαντικότερους ιατρούς-ερευνητές του 20ού αιώνα. Πνεύμα ανήσυχο από τα νεανικά του χρόνια, κατόρθωσε - με την υποστήριξη της οικογένειάς του - να καλλιεργήσει τα ενδιαφέροντά του και να ανοίξει τους ορίζοντές του, ερχόμενος σε επαφή με ό,τι πιο καινοτόμο είχε να επιδείξει η εποχή στους τομείς της επιστήμης και της φιλοσοφίας. Με τον τρόπο αυτό διαμορφώθηκε σε μία πολύπλευρη προσωπικότητα, με κύρια χαρακτηριστικά τη φροντίδα για τον άνθρωπο και την επιδίωξη της τελειότητας. Η μακροχρόνια έρευνά του επάνω στο κολπικό επίχρισμα και η παρατήρηση ατύπων κυττάρων που αποφολιδούνται (αποπίπτουν) από τον τράχηλο της μήτρας τον οδήγησαν στην ανακάλυψη του ανθρωποσωτήριου Τεστ Παπ. Αναμφισβήτητα καθοριστική για την ευόδωση του επιστημονικού του έργου ήταν η συμβολή της γυναίκας του Μάχης, η οποία με αυταπάρνηση και πίστη τον στήριξε επί μισό και πλέον αιώνα. Η παγκόσμια αναγνώριση και καθιέρωση του τεστ Παπανικολάου εξασφάλισε την έγκαιρη διάγνωση του καρκίνου του τραχήλου και τη σωτηρία εκατομμυρίων γυναικών σε ολόκληρο τον κόσμο, θέτοντας ταυτόχρονα τις πρώτες στέρεες βάσεις για την πρόληψη του καρκίνου. Με την τεράστια συμβολή του στην Ιατρική ο Παπανικολάου κατατάσσεται στους Μεγάλους της Ανθρωπότητας. Το βιβλίο περιέχει ασπρόμαυρο φωτογραφικό υλικό.

(ΨΥΧ)ΙΑΤΡΙΚΗ & ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

13.41
«Αγαπηµένο τέκνο της συνάντησης των επιστηµών µε τη λογοτεχνία είναι η ιατρική», έγραφε το 2010 η καθηγήτρια λογοτεχνίας Edwige Comoy Fusaro, παραπέµποντάς µας στην ινδοευρωπαϊκή ρίζα med- (φροντίζω), από όπου το λατινικό mederi (περιθάλπω) και το αρχαιοελληνικό µέδοµαι (µεριµνώ, έχω την έγνοια, επινοώ, σχεδιάζω, κατορθώνω). Η ίδια τόνιζε επίσης πως η ιατρική είναι «η λιγότερο επιστηµονική µεταξύ των επιστηµών, όντας πιο κοντά στις επιστήµες του Ανθρώπου –η πιο ανθρώπινη µεταξύ τους– καθώς είναι ιδιαίτερα αισθητός ο “λογοτεχνικός” της χαρακτήρας στην κλινική της πράξη». Εκεί δηλαδή –ας προσθέσω– όπου ο γιατρός δηµιουργεί την αναγκαία «θεραπευτική σχέση» εντός της οποίας θα συζητήσει µε τον πάσχοντα και θα αναζητήσει µε την κλινική του εξέταση την παθολογική σηµειολογία την οποία θα «µεταφράσει» νοσολογικά, καταφεύγοντας στην τρέχουσα επιστηµο­νική γνώση, για να διατυπώσει µια διάγνωση και να σχεδιάσει µια θεραπεία. Βέβαια, η επιστήµη µπορεί να σφάλλει, άλλωστε η διαψευσιµό­τητα του Popper είναι κριτήριο επιστηµοσύνης – µια επιστηµο­νική θέση να µπορεί να ελεγχθεί και να αποδειχθεί λανθασµένη. Πρόβληµα δεν είναι το «σφάλλειν», αλλά η ιδεολογική χρήση της επιστήµης, που µπορεί να προωθείται, όπως θα δούµε, και λογοτεχνικά. Κι ας προσθέσω ακόµα ότι στη θεραπευτική συνάντηση γιατρού-ασθενούς ο γιατρός θα αναλάβει την ευθύνη µιας απόφασης εξ ου και η ηθική διάσταση της ιατρικής. Γι’ αυτό άλλωστε, έννοιες όπως υγεία, ασθένεια / νόσος / αρρώστια (όπως κι αν λέγονται στα λεξικά) «ενσωµατώνουν [και] αξιακές κρίσεις». Ο τόµος περιλαµβάνει 18 δηµοσιευµένα κείµενα της τελευ­ταίας 20ετίας, που σχετίζονται ποικιλοτρόπως µε την (Ψυχ)Ιατρική & τη Λογοτεχνία.