Βλέπετε 1–12 από 477 αποτελέσματα

ΜΕΛΕΤΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΔΙΚΑΙΟΥ (2003 – 2022)

67.50
Με την ανά χείρας συλλογή μελετών επιδιώκεται η επιλεκτική παρουσίαση δημοσιεύσεων του δικαιοφιλοσοφικού έργου του γράφοντος. Ο αναγνώστης μπορεί να διαμορφώσει από τις σπουδές αυτές μια συνολική εικόνα της σκοπιάς και της μεθόδου που ακολουθήθηκε όλα αυτά τα χρόνια, να προβεί σε διαπιστώσεις ως προς τη φύση και το χαρακτήρα της έρευνας σε σχέση με την εξέλιξή της μέσα στο χρόνο και να εκτιμήσει την αξία των μελετών αυτών ως συμβολών στις οικείες θεματικές. Οι μελέτες επιχειρούν τη διεπιστημονική προσέγγιση των εκάστοτε θιγόμενων εδώ δικαιοφιλοσοφικών προβλημάτων με στόχο τον εντιπισμό των βαθύτερων δομών των πραγμάτων.

ΕΝΝΕΑ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ

13.50
ΕΘΝΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΕΡΕΥΝΩΝ & ΜΕΛΕΤΩΝ “ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ” 12.07.2023 272 ΜΑΛΑΚΟ 9786180704266 ΠΑΤΑΚΗ

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟ;

31.50
Το ερώτηµα «τι είναι δίκαιο;» είναι πολύ παλαιό. Απασχολεί τους θεωρητικούς και τους φιλοσόφους του δικαίου από την αρχαιότητα µέχρι σήµερα. Θα µπορούσαµε να πούµε ότι πρόκειται για ένα ερώτηµα ανάλογο µε εκείνο που απηύθυνε στο Πραιτώριο ο Πόντιος Πιλάτος προς τον Ιησού Χριστό: «Τι εστίν αλήθεια;» Ωστόσο, µε το παρόν βιβλίο δεν επιδιώκεται η συνέχιση της αναζήτησης µιας απάντησης, η οποία ίσως και να µην υπάρχει. Ο σκοπός του συγγραφέα εδώ είναι πολύ πιο απλός: Συνίσταται στην προσπάθεια να φέρει το δίκαιο και τη νοµική επιστήµη πιο κοντά στον απλό πολίτη∙ να πάρει το δίκαιο από το επίπεδο της θεωρίας και να το κατεβάσει στην πραγµατικότητα της καθηµερινής ζωής∙ να καταστήσει σαφές στον µη ειδικό τι σηµαίνουν και πώς εφαρµόζονται οι κανόνες δικαίου κάθε µέρα σε πλήθος ζητηµάτων (εµπορικών, οικονοµικών, οικογενειακών, κληρονοµικών κλπ.) που δηµιουργεί η συµβίωση των ανθρώπων σε µια κοινότητα. Παρόλο που το δίκαιο είναι άµεσα και άρρηκτα συνδεδεµένο µε την καθηµερινή ζωή του ανθρώπου, δεν προσελκύει το ενδιαφέρον και την εµπιστοσύνη του στον ίδιο βαθµό µε τις άλλες κοινωνικές και πολιτικές επιστήµες, όπως η ιστορία, η κοινωνιολογία, η φιλολογία, η ιστορία της τέχνης κλπ. Με τη φιλοδοξία να αντιστρέψει αυτή την εικόνα, ο συγγραφέας προσπαθεί όσο µπορεί πιο απλά και µε τη χρήση πολλών παραδειγµάτων, να ανοίξει για τον µη νοµικό ένα παράθυρο στον «παράδεισο» των νοµικών εννοιών∙ να εξηγήσει τη λειτουργία πολλών θεσµών∙ να απλουστεύσει κατά το δυνατό νοµικές κατασκευές που φαίνονται δυσνόητες∙ και να καταστήσει σαφές ότι ο νοµοθέτης, µπορεί µεν µερικές φορές (ή εποχές) να υπερβάλλει στην παραγωγή νόµων (εξού και η γνωστή µας πολυνοµία), αλλά κατά κανόνα δεν αυθαιρετεί! Πίσω από κάθε νοµοθετική ρύθµιση κρύβεται η προσπάθεια επίλυσης προβληµάτων της καθηµερινής ζωής και διευθέτησης συγκρουόµενων συµφερόντων των µελών της κοινωνίας. Η παρούσα νέα έκδοση περιέχει τις πρόσφατες νοµοθετικές αλλαγές που επήλθαν σε σηµαντικά θέµατα, όπως το νέο δίκαιο της πώλησης που θεσπίστηκε σε συµµόρφωση προς Ευρωπαϊκές Οδηγίες, τη µεταβολή της διαδικασίας έκδοσης του συναινετικού διαζυγίου, τη θέσπιση της «συνεπιµέλειας» του τέκνου σε περίπτωση διαζυγίου ή διάστασης των γονέων-συζύγων, την ψήφιση των νέων Ποινικού Κώδικα και Κώδικα Ποινικής ∆ικονοµίας, καθώς και τις τροποποιήσεις της ρύθµισης αρκετών ζητηµάτων που αφορούν στην οργάνωση του Κράτους.

ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΔΙΚΑΙΟΥ

21.60
ΛΑΜΠΡΟΣ Δ. ΣΙΝΑΝΙΩΤΗΣ │ 16.01.2023 │ 320 │ ΜΑΛΑΚΟ │ 9786182031070 │ ΣΑΚΚΟΥΛΑΣ Π.Ν.

ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ: ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΩΣΤΟ;

17.92
Κάθε χρόνο, στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, οι παραδόσεις του Michael J. Sandel συγκεντρώνoυν πάνω από χίλιους φοιτητές, που κατακλύζουν τα ακαδημαϊκά έδρανα του Sanders Theatre. Πώς η πολιτική φιλοσοφία έγινε ένα από τα δημοφιλέστερα μαθήματα στο ιστορικό πανεπιστήμιο; Ο διάσημος καθηγητής πέτυχε το ακατόρθωτο: να κάνει γοητευτική την έννοια της δικαιοσύνης. Ας φανταστούμε έναν οδηγό φορτηγού που κατευθύνεται με ταχύτητα προς το μέρος πέντε πεζών, οι οποίοι νομοτελειακά θα χάσουν τη ζωή τους. Στη διασταύρωση έχει τη δυνατότητα να στρίψει σε έναν παράδρομο, στον οποίο όμως βρίσκεται ένας άλλος πεζός. Οι περισσότεροι, υιοθετώντας τη λογική του ωφελιμισμού, που αντιλαμβάνεται τη δικαιοσύνη ως εξασφάλιση του μέγιστου αγαθού για την πλειοψηφία, θα επέλεγαν τη λύση της παράκαμψης. Ας φανταστούμε τώρα ότι, στη γέφυρα που περνάει πάνω από τον αυτοκινητόδρομο, κάποιος στέκεται δίπλα σε έναν υπέρβαρο. Η πτώση του τελευταίου από τη γέφυρα θα μπορούσε να σταματήσει το φορτηγό. Οι περισσότεροι θα εξέφραζαν τις ηθικές τους ενστάσεις σε αυτό το σενάριο, που αντιβαίνει στην έννοια της δικαιοσύνης ως σεβασμού της ελευθερίας και των θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αν όμως, και στις δύο περιπτώσεις, μία ανθρώπινη ζωή θυσιάζεται για να σωθούν πέντε, γιατί η δεύτερη περίπτωση είναι "λάθος;" Ο Michael J. Sandel θέτει στους φοιτητές του ανάλογα διλήμματα: Ποιες είναι οι υποχρεώσεις μας προς τους άλλους, στο πλαίσιο μιας ελεύθερης κοινωνίας; Είναι σωστό η κυβέρνηση να φορολογεί τους πλούσιους για να βοηθά τους φτωχούς; Είναι δίκαιη η ελεύθερη αγορά; Είναι λάθος μερικές φορές να λέμε την αλήθεια; Απαιτείται ποτέ ηθικά η θανάτωση άλλων ατόμων; Είναι δυνατό, ή επιθυμητό, να επιβάλουμε νομοθετικά μια ηθική; Συγκρούονται τα ατομικά δικαιώματα με το κοινό αγαθό; Με το βιβλίο του "Δικαιοσύνη", ο Michael J. Sandel προσφέρει στους αναγνώστες το ίδιο συναρπαστικό ταξίδι που γοητεύει τους φοιτητές του Χάρβαρντ. Το βιβλίο είναι μια διεισδυτική, γλαφυρή διερεύνηση του νοήματος της δικαιοσύνης, και καλεί τους αναγνώστες όλων των πολιτικών πεποιθήσεων να εξετάσουν παλιές διαμάχες με νέους και διαφωτιστικούς τρόπους. Οι θετικές διακρίσεις, οι γάμοι μεταξύ ομοφυλοφίλων, η ιατρικά υποβοηθούμενη αυτοκτονία, η άμβλωση, η στρατιωτική θητεία, ο πατριωτισμός και το δικαίωμα στη διαφωνία, τα ηθικά όρια των αγορών - ο Sandel δείχνει πώς ακόμη και τα πλέον διαφιλονικούμενα ζητήματα είναι δυνατόν να φωτιστούν από μια στέρεη ηθική επιχειρηματολογία.

Ο WITTGENSTEIN ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ

18.00
Ο Ludwig Wittgenstein υπήρξε μία από τις πιο εμβληματικές και συνάμα διφορούμενες φυσιογνωμίες στο χώρο της φιλοσοφίας κατά τις απαρχές του 20ου αιώνα με τεράστια επιρροή στους συγχρόνους του και μία άνευ προηγουμένου διείσδυση των φιλοσοφικών του ενοράσεων σχεδόν σε όλες τις κοινωνικές επιστήμες. Ειδικό ενδιαφέρον όμως αξίζει να προσδώσει κανείς στην αινιγματική εκδίπλωση της ηθικής βαρύτητας (και της βαρύτητας της ηθικής) και του δικαίου στο έργο του σπουδαίου βιεννέζου φιλοσόφου. Άραγε δεν άξιζαν περισσότερης προσοχής τα ζητήματα δικαίου και ηθικής στο κολοσιαίο corpus σημειώσεων και γραπτών του πέρα από τις λίγες αράδες σκέψεων που έχει χαρίσει; Τι θέλει να πει η σιωπή του; Μήπως δεν είχε να πει κάτι; Εμείς νομίζουμε ότι ο Wittgenstein μίλησε. Μίλησε εκκωφαντικά με τη σιωπή του, υποδεικνύοντας αυτό που μπορεί να καταδειχθεί. Και είναι τούτος ο λόγος ίσως πιο σαφής όταν διαπλέκεται με το ερώτημα του δικαίου και της δικαιοσύνης.

Η ΛΟΓΟΔΟΣΙΑ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΩΝ ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

24.30
Η υφιστάμενη κατάσταση στη δικαιοσύνη απαιτεί τη χάραξη και υλοποίηση δημόσιων πολιτικών, οι οποίες ανταποκρίνονται στις ανάγκες μιας σύγχρονης κοινωνίας και μιας δημοκρατικής πολιτείας, που έχουν ως ύψιστη προτεραιότητα τη διαφανή λειτουργία των θεσμών και την «απόδοση λογαριασμού» από τους δημόσιους λειτουργούς, οι οποίοι υπηρετούν τους θεσμούς, για τα πεπραγμένα τους. Τα δικαστήρια έχουν κεντρικό ρόλο στη δημοκρατία και οι δίκες αποτελούν μέρος της οργάνωσης και λειτουργίας του δημοκρατικού πολιτεύματος. Η απονομή της δικαιοσύνης στηρίζεται σε λειτουργούς που σταδιοδρομούν για πολλές δεκαετίες στο δικαστικό σώμα και η «απόδοση λογαριασμού» για το έργο τους, ανά τακτά διαστήματα, συνιστά εγγύηση για την ορθή λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος. Εν τέλει η μελέτη επιχειρεί να αναδείξει τη σημασία της λογοδοσίας των προσώπων, στα οποία ανατίθεται η άσκηση πολιτειακού λειτουργήματος, προκειμένου να αντιμετωπισθεί ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα της σύγχρονης δημοκρατίας το οποίο συνίσταται στην έλλειψη πραγματικού ελέγχου του έργου και της δράσης των λειτουργών της Πολιτείας. Το πολιτειακό λειτούργημα αποτελεί ύψιστη τιμή για τα πρόσωπα που το αναλαμβάνουν και συνεπάγεται άσκηση κρατικής εξουσίας και την ίδια στιγμή ανάληψη ευθύνης απέναντι τόσο στην κοινωνία όσο και στην πολιτεία. Έτσι, όταν οι δικαστικοί λειτουργοί επικαλούνται διαρκώς την ανεξαρτησία, κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, και ταυτόχρονα ακυρώνουν, ποικιλοτρόπως, τη λογοδοσία για το έργο που παράγουν, αρνούνται στην πράξη να εφαρμόσουν τη θεμελιώδη αρχή του φιλελεύθερου-δημοκρατικού πολιτεύματος που έγκειται στον έλεγχο όλων των οργάνων της πολιτείας μέσα από θεσμοθετημένες διαδικασίες.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑ ΚΑΤ’ ΑΝΑΔΡΟΜΗ 2019 > 1975

25.20
Το παρόν έργο αποτελεί μία συστηματική και συγκριτική παρουσίαση του Συντάγματος του ’75 και των αναθεωρήσεων που επακολούθησαν έως σήμερα. Με διάρθρωση που επιτρέπει τον άμεσο εντοπισμό όλων των διατάξεων που μεταβλήθηκαν το παρόν έργο έχει έναν όχι μόνο ιστορικό αλλά και πρακτικό χαρακτήρα επιτρέποντας στον αναγνώστη με κριτική σκέψη να εντοπίσει όλες τις μεταβολές και τα αίτια πίσω από αυτές. Όπως επισημαίνει και ο ίδιος ο Συγγραφέας στον πρόλογό του στα 45 σχεδόν χρόνια που μεσολάβησαν από το Σ του ‘75 μέχρι σήμερα, δεν καταφέραμε εντελώς να ξεφύγουμε από τις εγγενείς αταβιστικές διαμαρτυρίες. Οι αλλαγές δυστυχώς δεν επέρχονται με μόνη την πάροδο των χρόνων παρά τις ευχές και τις ελπίδες, πάντοτε για το καλλίτερο τόσο για τα έθνη, όσο και για τα άτομα. Το Σύνταγμα του 1975 είχε τρεις βασικές επιδιώξεις. Πρώτον να θωρακίσει τη Δημοκρατική νομιμότητα μόλις έβγαινε από τον εφιάλτη μιας στρατιωτικής δικτατορίας· δεύτερον να θωρακίσει τους κρατικούς θεσμούς ώστε να αντισταθούν σε κάθε μελλοντική απόπειρα εκτροπής· και τρίτον να θέσει τα θεμέλια για μια ευρύτερη κοινωνική συνοχή αλλά και οικονομική ανάπτυξη μέσα στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης που θα λειτουργούσε ως πλέγμα ασφαλείας και θα εξασφάλιζε το αίσθημα εμπιστοσύνης στους θεσμούς, κίνητρο σοβαρό προόδου και ευημερίας. Οι αναθεωρήσεις των Συνταγμάτων που ακολούθησαν και οι αριθμητικές πλειοψηφίες που απαιτούνται για την επίτευξή τους, ενίοτε υπηρέτησαν ανασταλτικούς της προόδου παράγοντες και όχι ενότητας όπως ήταν ο αρχικός στόχος της θεσπίσεώς τους. Συνέπεια, οι χαμηλοί συμβιβασμοί, η θεσμική αδράνεια και η μη αποδέσμευση της υπάρχουσας πολιτικής δύναμης του λαού μας.

ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΛΟΓΙΑ

22.41
Έναν χρόνο μετά το θάνατό της, κυκλοφορεί, το βιβλίο της εμβληματικής Δικαστού Ρουθ Μπέιντερ Γκίνσμπεργκ σε συνεργασία με τις Γουέντι Γουίλιαμς και Μαίρη Χάρτνετ, με πρόλογο για την Ελληνική Έκδοση της Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας Κατερίνας Σακελλαροπούλου. Πρόκειται για μία πνευματώδη, συναρπαστική, σοβαρή και παιγνιώδη ταυτόχρονα συλλογή κειμένων και ομιλιών από μια γυναίκα που άσκησε ισχυρή και μακρόχρονη επίδραση στο δίκαιο, τα δικαιώματα των γυναικών και των μειονοτήτων και τη λαϊκή κουλτούρα. Στο βιβλίο Δικά μου Λόγια, η Δικαστής Γκίνσμπεργκ εκφράζει τις σκέψεις της για ένα ευρύ φάσμα θεμάτων, από την ισότητα των φύλων και τον τρόπο λειτουργίας της Δικαιοσύνης, ως την εβραϊκή ταυτότητα, το δίκαιο και τους δικηγόρους στην όπερα και την αξιοποίηση της συγκριτικής μελέτης ξένων δικαιικών συστημάτων για την ερμηνεία του συντάγματος των ΗΠΑ. Σε όλη της τη ζωή, η Δικάστής Γκίνσμπεργκ υπήρξε πολύ παραγωγική συγγραφέας και ομιλήτρια. Η επιλογή των κειμένων του βιβλίου έχει γίνει από την ίδια και από τις επίσημες βιογράφους της, Μαίρη Χάρτνετ και Γουέντι Γ. Γουίλιαμς. Η Δικαστής Γκίνσμπεργκ έχει γράψει μία εισαγωγή για το βιβλίο, και οι Χάρτνετ και Γουίλιαμς εισαγωγές για κάθε κεφάλαιο, παρέχοντας το βιογραφικό πλαίσιο και σχόλια που προέρχονται από εκατοντάδες συνεντεύξεις που έχουν πάρει. Το βιβλίο είναι μία συναρπαστική ματιά στη ζωή μιας γυναίκας που έχει επηρεάσει όσο λίγες την αμερικανική κοινωνία αλλά και ολόκληρη την ανθρωπότητα.

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ

31.50
Το δίκαιο, ως δημιούργημα του ανθρώπινου πνεύματος και χαρακτήρισμα του κοινωνικού βίου, συμμεταβάλλεται και εξελίσσεται μαζί τους. Η νομική εξέλιξη διήλθε ποικίλες φάσεις, από την μη συνειδητή δημιουργία του δικαίου στην λελογισμένη διαμόρφωσή του, από την εξαναγκασμένη νομική θέση του δούλου στην νομική αναγνώριση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η γενική πρόοδός του δεν αμφισβητείται. Ακόμα και αν χρειαστεί να αποδεχθούμε ορισμένες περιόδους στασιμότητας ή και οπισθοδρόμησης, αυτές φαίνεται να αποτελούν σημεία παροδικών ανακυκλήσεων εντός μίας γενικότερης και ευρύτερης προοδευτικής πορείας. Στόχος ενός εγχειριδίου της ιστορίας της φιλοσοφίας του δικαίου είναι η εξέταση αυτής της προοδευτικής πορείας, εντός της οποίας εξελίσσεται και διαμορφώνεται ιστορικά η έννοια της δικαιοσύνης. Μέσω αυτής της έννοιας διασφαλίζεται η ακριβέστερη κατανόηση της ιδέας, του σκοπού και της αξίας του δικαίου εν γένει, διαμορφώνεται δε ένα ασφαλές μέτρο κρίσης του ισχύοντος δικαίου και ένας κανόνας για την περαιτέρω θεωρητική διαμόρφωσή του. Η φιλοσοφία του δικαίου είναι συγγενής και συμπληρωματική προς την νομική επιστήμη ή θεωρία (Jurisprudentia), η οποία εξετάζει τις μορφές και τις διατάξεις του θετικού δικαίου, ερευνώντας τις θεμελιώδεις έννοιες και αρχές του. Αφ’ ετέρου όμως διαφέρει από αυτήν κατά το ότι σπουδάζει το δίκαιο ως ένα ενιαίο λογικό σύνολο θεμελιακών και καθολικών γνωρισμάτων, και όχι απλώς ως ένα θετικό δίκαιο που ποικίλλει κατά τόπο και χρόνο, περιοριζόμενο σε ειδικά νομικά ζητήματα και δικαιοδοσίες. Με εργαλεία της την αφαίρεση και την γενίκευση η φιλοσοφία του δικαίου περιστρέφεται γύρω από το κομβικό ερώτημα για την φύση και την έννοια της δικαιοσύνης, την οποία μελετά σε συνεργασία με την ηθική, την πολιτική φιλοσοφία, την κοινωνική θεωρία, την ψυχολογία, ακόμα και την οικονομική επιστήμη. Αυτό συμβαίνει καθώς σήμερα είναι κοινώς αποδεκτό ότι οι ιδέες που μπορούν να φωτίσουν νομικοφιλοσοφικά προβλήματα πρέπει να αναζητώνται σε όλους τους τομείς της συστηματικής σκέψης. Θεμελιωμένη πάνω σε διασκεπτικού τύπου θεωρητικές επεξεργασίες η φιλοσοφία του δικαίου επιχειρεί να εξάγει τους τύπους της γένεσης και της εξέλιξής του. Μέσα από την ιστορική πραγμάτευση ποικίλων θεωρητικών προσεγγίσεων και σχημάτων εξετάζονται στον τόμο αυτόν οι σχέσεις θείου και ανθρώπινου δικαίου, δικαίου και ηθικής, φυσικού και θετικού δικαίου, με μεθοδολογικά εργαλεία, όπως και στην εκδοθείσα Ιστορία του Ευρωπαϊκού Δικαίου, την γενετική - συγκριτική μέθοδο και την εννοιολογική ανάλυση, και με στόχο την αποκάλυψη της διεργασίας του εξορθολογισμού και της εκκοσμίκευσης της νομικής σκέψης μέσα από την αποκάλυψη των σκοτεινών πτυχών και των φωτεινών σημείων της, αλλά και την ανάδειξη της ετερογονίας των σκοπών που λειτουργεί ανεπίγνωστα και αδυσώπητα στην ιστορία των ιδεών.  

ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΑΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΟΠΩΣ ΤΑ ΕΖΗΣΑ

16.11
"Πολλοί συνάδελφοι αλλά και απλοί πολίτες, με τους οποίους έρχομαι σε επαφή και συζητώ διάφορες συγκλονιστικές υποθέσεις που χειρίστηκα και έζησα κατά τη μακροχρόνια δημοσιογραφική μου σταδιοδρομία, με παρότρυναν να τις καταγράψω, να τις αποτυπώσω σε βιβλίο. Πρόκειται για εμπειρίες μιας ζωής.Μέσα στις σελίδες του βιβλίου, θα βρει ο αναγνώστης τα στυγερά εγκλήματα που απασχόλησαν την κοινή γνώμη για μέρες ή και πολλές εβδομάδες, λόγω του τρομακτικού ενδιαφέροντος που παρουσίασαν. Είναι τα εγκλήματα που -όπως αναφέρει και ο τίτλος- συγκλόνισαν την Ελλάδα.Εννοείται ότι όλες οι υποθέσεις που περιγράφω είναι πέρα για πέρα αληθινές. Δεν περιέχουν φανταστικές σκηνές ή υποθετικές λεπτομέρειες. Ούτε προσπάθησα να τις παρουσιάσω πιο τραγικές απ’ ό,τι ήταν. Κατέγραψα όσα είδα και βίωσα κάνοντας πάντα ρεπορτάζ στον τόπο όπου διαδραματίζονταν τα γεγονότα.Οι άγριες δολοφονίες και τα άλλα εγκλήματα που περιλαμβάνονται στο βιβλίο καταγράφηκαν με ιδιαίτερη προσοχή, χωρίς υπερβολές, χωρίς ίχνος διαστρέβλωσης των πραγματικών περιστατικών. Είμαι βέβαιος ότι πολλές από αυτές τις υποθέσεις θα χρησιμεύσουν και στον ιστορικό του μέλλοντος, λόγω της αυθεντικότητάς τους και της πιστής καταγραφής των πραγματικών περιστατικών και μόνο". Π.Σ.

Η ΠΟΙΝΙΚΗ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΙΣ ΤΟΥ ΚΑΤΩΤΕΡΟΥ ΚΛΗΡΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟΝ ΚΑΝΟΝΙΚΟΝ ΔΙΚΑΙΟΝ

22.39
Η παρούσα εργασία Master, εκπονηθείσα εις το πλαίσιον του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών του Τομέως του Κανονικού Δικαίου του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, ασχολείται με το θέμα της ποινικής μεταχειρίσεως του Κατωτέρου Ιερού Κλήρου κατά το Ορθόδοξο Κανονικό Δίκαιο.Θα ήθελα να τονίσω ότι η επιλογή του θέματος της εργασίας είναι αφ' ενός μεν ικανοποίησις παλαιάς εσωτερικής επιθυμίας, ίνα ασχοληθώ εν καιρώ με θέμα αφορών εις τον κατώτερον ιερόν Κλήρον και εις την ποινικήν μεταχείρισιν αυτού, εξ απόψεως κανονικής, αφ' ετέρου δε αποτέλεσμα πολυμόχθου εργασίας, ερεύνης και μελέτης.Η εποχή μας δύναται να χαρακτηρισθή ως ιδιαιτέρως απαιτητική και αντιεκκλησιαστική-αντικληρική. Δι' αυτούς τους λόγους οι Κληρικοί (ανωτέρας και κατωτέρας βαθμίδος) πρέπει όχι μόνον να αποτελούν πρότυπα χριστιανών και Κληρικών, αλλά και να αποφεύγουν να πράττουν όλα όσα αναφέρονται εις την συνέχειαν της παρούσης εργασίας παραπτώματα, τα αναφερόμενα εις τους Ιερούς Κανόνας και δι' εκκλησιαστικών ποινών αντιμετωπιζόμενα, ώστε να αποφεύγηται ο σκανδαλισμός του λοιπού Σώματος της Εκκλησίας του Χριστού.Βάσιν ερεύνης και μελέτης απετέλεσαν οι συνολικώς επτακόσιοι εβδομήκοντα (770) Ιεροί Κανόνες της Εκκλησίας μας, ήτοι:α. Των Αγίων και Πανσέπτων Αποστόλων (85)β. Των επτά (7) Οικουμενικών Συνόδων (190)γ. Των ένδεκα (11) Τοπικών Συνόδων (323) καιδ. Των κατά μόνας Αγίων Πατέρων (172).Μνεία ασφαλώς θα γίνη και εις αναφοράς των Κανονολόγων, συγχρόνων και παλαιοτέρων επί του θέματος, καθώς επίσης και θα αναπτυχθούν και νομικές προεκτάσεις επ' αυτού, εις ειδικόν Κεφάλαιον. [...]