Βλέπετε 1–12 από 305 αποτελέσματα
ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ
Στον εικοστό πρώτο αιώνα, η επιθυμία για κοινοποίηση προσωπικών στιγμών κερδίζει συνεχώς έδαφος, υπερβαίνοντας, πολλές φορές, την επιθυμία για διασφάλιση της ιδιωτικότητας που χαρακτήριζε παλαιότερες εποχές. Η ναρκισσιστική αυτοπροβολή, μέσω των social media και της selfie φωτογραφίας, θα μπορούσαμε να πούμε ότι σταδιακά εξοστρακίζει τον παρατηρητή Big brother και καθίσταται ο ίδιος, έστω και πρόσκαιρα, κυρίαρχος της δημόσιας εικόνας. Η προσωπογραφία λοιπόν, χωρίς να έπαψε ποτέ να υπάρχει ως καλλιτεχνικό είδος, επαναφέρει ζητήματα απεικόνισης του εαυτού και του άλλου και θέτει νέα ερωτήματα σχετικά με τον ρόλο της ως επικοινωνιακού μέσου. Επομένως, κρίνεται σημαντική η μελέτη της έννοιας και των ειδών της προσωπογραφίας, ανάλογα με τα μέσα ή τα υλικά δημιουργίας της, της εικαστικής προσέγγισής της στις διάφορες περιόδους της Ιστορίας της Τέχνης, των διαφορετικών μορφών της και των θεματικών που προκύπτουν από αυτές. Στο ίδιο πλαίσιο, είναι σημαντική η διερεύνηση του ρόλου του καλλιτέχνη αλλά και της μορφής ή του ρόλου του υποκειμένου που εγγράφει στο τέχνεργό του. – Eυαγγελία Διαμαντοπούλου
ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΗ ΚΑΙ ΔΙΝΟΥΝ ΤΗΝ ΕΞΗΓΗΣΗ
Έπειτα από 40 χρόνια στη δημοσιογραφία, ο Φώτης Απέργης αποθησαυρίζει άγνωστες ιστορίες και εξομολογήσεις διάσημων καλλιτεχνών, που φανερώνουν ότι η παραγωγή της τέχνης είχε κάποτε μεγαλύτερη σημασία από την τέχνη της παραγωγής. Αφηγείται πώς μοιράστηκε μια σχεδόν μεταφυσική εμπειρία με τον Μίκη Θεοδωράκη στο μνήμα του Πάμπλο Νερούδα στη Χιλή. Πώς συνάντησε τον Τζέιμς Μπράουν λίγο μετά την αποφυλάκισή του, αλλά και τον Άκη Πάνου ενώ ήταν υπόδικος στις Φυλακές Κομοτηνής. Συνομιλεί με δεκάδες μουσικούς, αποστάζει την ουσία της εμπειρίας τους, τους εκμαιεύει περιστατικά και βιώματα που τους καθόρισαν.
Ο Μάνος Χατζιδάκις θυμάται τις ιερόδουλες που τον έκρυψαν στη δίνη του Εμφυλίου του 1945, όταν ήταν νεαρός επονίτης. Ο Μικ Τζάγκερ μιλά για την επεισοδιακή συναυλία των Rolling Stones στην Αθήνα το 1967. Ο Πολ Μακ Κάρτνεϊ ανακαλεί εφηβικές ιστορίες που μοιράστηκε με τον Τζον Λένον. Η Μαντόνα εξομολογείται τον μεγαλύτερο εφιάλτη της. Η Ζιλιέτ Γκρεκό δίνει τον δικό της ορισμό του ερωτισμού. Ο Λούτσιο Ντάλα εξιστορεί πώς ηχογράφησε τον Μαρτσέλο Μαστρογιάννι να κάνει ραπ. Η Φλέρυ Νταντωνάκη αποκαλύπτει τους φόβους της μπροστά στο κοινό. Και ο Έρικ Κλάπτον, πώς αντιμετώπισε τον θάνατο του τετράχρονου γιου του.
Διαβάστε τις φαρμακερές ατάκες που αντάλλαξαν ο Ιάννης Ξενάκης και ο Πιερ Μπουλέζ σε δύο συνεντεύξεις τους με μία ημέρα διαφορά. Πώς ο Διονύσης Σαββόπουλος ηχογράφησε παράνομα, λίγο μετά το πραξικόπημα του 1967, κάποια από τα «Νέγρικα» του Μάνου Λοΐζου. Πώς ο Λέοναρντ Μπέρνσταϊν τραγούδησε τη «Γερακίνα» σε πρόβα ορχήστρας. Πώς, εντέλει, προσήλθε ο καθένας τους στη μουσική και πώς τη βίωσε, σαν υπαρξιακό αποτύπωμα, αινιγματικό γρίφο, ενδόμυχη συνομιλία, πηγαίο ξεχείλισμα, πεδίο πειραματισμών.
100 ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΞΕΡΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ
Εκατό λέξεις και ιδέες σχετικά με την τέχνη, από την αρχαιότητα έως και τη σύγχρονη εποχή − μαζεμένες όλες σε αυτό το μοναδικό βιβλίο!
Από την κεραμική μέχρι τις τρισδιάστατες εγκαταστάσεις, θα βρεις εδώ συγκεντρωμένες 100 λέξεις για την τέχνη (που κάποιες ίσως είχες ακουστά και αναρωτιόσουν τι να σημαίνουν), καθεμία με τη δική της σύντομη περιγραφή και ιδιαίτερη εικονογράφηση. Μια γρήγορη και συναρπαστική εισαγωγή στο βασίλειο της τέχνης, από τις προϊστορικές σπηλαιογραφίες μέχρι τα διάφορα κινήματα και ρεύματα της σύγχρονης εποχής, με όλα όσα πρέπει να ξέρεις για τον κόσμο της καλλιτεχνικής δημιουργίας.
ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ
Ημερομηνία κυκλοφορίας: 01.06.2023
Ένας σύντομος οδηγός: κινήματα, έργα, θέματα και τεχνικές
Το Μικρό βιβλίο της τέχνης είναι μια καινοτόμα εισαγωγή στην τέχνη. Γραμμένο σε απλή γλώσσα, το βιβλίο προσεγγίζει 50 έργα κομβικής σημασίας για την ιστορία της τέχνης, από τις βραχογραφίες του Λασκό έως τα εικαστικά χάπενινγκ της εποχής μας, συνδέοντάς τα με τα πιο σημαντικά θέματα και κινήματα, αλλά και με τις πιο σημαντικές περιόδους και τεχνικές.
Ευσύνοπτο, εύχρηστο, με πλούσια εικονογράφηση, το βιβλίο εξηγεί το πότε, το πώς και το γιατί των αλλαγών και εξελίξεων στην τέχνη, εστιάζοντας συγχρόνως στους πρωταγωνιστές, στο περιεχόμενο και στη σημασία αυτών των αλλαγών. Όροι σχετικοί με την ιστορία της τέχνης, είτε αυτοί συνδέονται με κινήματα είτε με τεχνικές, φωτίζονται με τρόπο που να επιτρέπει στον αναγνώστη να προσεγγίζει
ευκολότερα τα έργα τέχνης όλων των εποχών, και κυρίως να τα απολαμβάνει.
ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ
Στο βιβλίο εξετάζεται η τέχνη της Δύσης από το 30.000 π.Χ. περίπου ως τις μέρες μας. Η διάρθρωση είναι εργοκεντρική, το κλειδί δηλαδή για τη γνωριμία με την καλλιτεχνική δημιουργία και την κατανόησή της είναι τα ίδια τα έργα. Η ανάλυση, η σύγκριση και οι παραλληλισμοί τους γίνονται σε σχέση με τις υλικές και πνευματικές συνθήκες της εποχής τους, με την προσωπικότητα του δημιουργού τους και, όπου είναι δυνατόν, με το ρεύμα στο οποίο τα έχει εντάξει η έρευνα. Στόχος είναι, μέσα από την πολλαπλότητα των ερεθισμάτων που προσφέρει ο συνδυασμός λόγου και εικόνας, να μπορέσει ο αναγνώστης, ανεξάρτητα από την προηγούμενη επαφή του με το αντικείμενο, να προσεγγίσει σφαιρικά την ιστορία της δυτικής τέχνης, κατανοώντας τόσο τη διαδοχή των εποχών της όσο και τους τρόπους που αυτές επικοινωνούν μεταξύ τους. Όπως γράφει στον πρόλογό του ο συγγραφέας, η μεγάλη πρόκληση με την οποία βρέθηκε αντιμέτωπος ήταν η επιλογή. Ποια έργα και ποιοι δημιουργοί θα μπορούσαν να δώσουν το ακριβές στίγμα κάθε εποχής στους τομείς της ζωγραφικής, της γλυπτικής, της αρχιτεκτονικής ή ακόμη της κεραμικής, της φωτογραφίας αλλά και των σύγχρονων τρόπων έκφρασης, έτσι ώστε, παρά τους αναπόφευκτους αποκλεισμούς, να μη μειώνεται η ευκρίνεια της συνολικής εικόνας που επιδιώκεται να σχηματίσει ο αναγνώστης; Επιπλέον, καταβλήθηκε προσπάθεια ώστε η αντιπροσωπευτικότητα και εγκυρότητα των επιλογών, στον βαθμό που ήταν εφικτό, να βασίζεται σε αντικειμενικά και συνάμα σύνθετα κριτήρια. • Ο Άλκης Χαραλαμπίδης είναι ιστορικός της τέχνης, ομότιμος καθηγητής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
ΜΕΤΑΞΙ ΚΑΙ ΠΟΡΦΥΡΑ
Ο συλλογικός τόμος Μετάξι και Πορφύρα προτείνει ένα ταξίδι στον κόσμο του βυζαντινού και μεταβυζαντινού υφάσματος, μέσω της εξερεύνησης των διαφορετικών παραδόσεων οι οποίες αναπτύχθηκαν στην ανατολική Μεσόγειο, από την ύστερη Αρχαιότητα ως την Πρώιμη Νεότερη Εποχή. Η ομάδα των επιμελητών και συγγραφέων του τόμου, αποτελούμενη από μελετητές με αλληλοσυμπληρωματικά ενδιαφέροντα και εξειδικεύσεις, δημιούργησε έναν πολυποίκιλο επιστημονικό καμβά. Αυτό το πνεύμα διεπιστημονικότητας διέπει τον παρόντα τόμο, ο οποίος φιλοδοξεί να καλύψει ένα καίριο κενό στην υπάρχουσα ελληνική βιβλιογραφία, προσφέροντας μία σύνοψη τόσο των σημαντικότερων τοπικών παραγωγών όσο και των υφαντών που έφταναν από Δύση και Ανατολή στις πολύβουες αγορές του Βυζαντίου και της οθωμανικής Ελλάδας. Στόχος είναι η ανάδειξη της συγκεκριμένης όψης του υλικού μας πολιτισμού, τόσο σημαντικής αλλά και ακόμη άγνωστης στο ευρύτερο κοινό. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, τα διάφορα κεφάλαια ξεδιπλώνουν πτυχές του οικονομικού, κοινωνικού, θρησκευτικού και καλλιτεχνικού γίγνεσθαι, οι οποίες διαπλέκονται στη μελέτη του υφάσματος ακριβώς όπως το στημόνι και το υφάδι του αργαλειού για την ύφανση πολυσύνθετων σχεδίων.
Η ΥΠΕΡΟΧΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ
Το βιβλίο αυτό διερευνά τις αχαρτογράφητες διεπιδράσεις μεταξύ τέχνης και ιατρικής κατά τον 18ο αιώνα στη Βρετανία, και ειδικά τον τρόπο με τον οποίο αυτές σηματοδοτούν μια νέα φάση ενίσχυσης των καλλιτεχνικών ερεθισμών και της οπτικής κουλτούρας. αναζητά τη διεπιστημονική γενεαλογία της βασικής επιδίωξης της νεωτερικής τέχνης για περισσότερη πραγματικότητα, ενέργεια, δύναμη, νευρική ένταση και ζωή και βρίσκει τις ρίζες αυτής της ιστορίας στον ρηξικέλευθο επαναπροσδιορισμό του υψηλού από τον Edmund Burke. Αυτή η πλήρως ενσώματη και ιατρικώς βαρυσήμαντη εμπειρία που είναι το μπερκιανό υψηλό –το υπέροχο στο βιβλίο αυτό– βάζει στο κέντρο της πανίσχυρες συγκινήσεις και μια καινούργια μαξιμαλιστική οικονομία αισθήσεων, η οποία στηρίζεται στον πόνο, τον μόχθο, τη βία και τις ακραίες εντάσεις. οι απαιτήσεις του μπερκιανού υψηλού για υψηλότερα επίπεδα διέγερσης και ζωτικότητας των αισθήσεων θα οδηγήσουν σε ένα νέο κάλεσμα για περισσότερη πραγματικότητα στην τέχνη, για αιχμηρότερες και πιο ρεαλιστικές μιμήσεις.
Το βιβλίο έτσι φέρνει μαζί δύο έννοιες που παραδοσιακά αντιμετωπίζονται ως ασυμβίβαστες και επαναπροσδιορίζει την ιστορία και των δύο – το δήθεν ασκητικό και αποστασιοποιημένο πραγματικό, από τη μία, και το υπέροχο που συχνά γίνεται αντιληπτό ως μια αποσωματοποιημένη, μη παραστάσιμη, εικονοκλαστική και αφηρημένη έννοια, από την άλλη. Με αυτόν τον τρόπο, εντοπίζει τις πληβειακές, ριζοσπαστικές και συγκινησιακές καταβολές των διάφορων ρεαλισμών της μοντέρνας τέχνης και φιλοδοξεί να συνεισφέρει στον επανακαθορισμό της γενεαλογίας της από τον 18ο αιώνα και μετά.
Το φαινόμενο αυτό που το βιβλίο ονομάζει το υπέροχο πραγματικό εξετάζεται σε μια σειρά από περιοχές –από την ανατομία, τη φυσιολογία, τη φιλοσοφία, την καλλιτεχνική κριτική και τη θεωρία της τέχνης μέχρι τη ζωγραφική, τη γλυπτική, την επιστημονική εικονογράφηση, τις ακαδημίες και την καλλιτεχνική εκπαίδευση– και απευθύνεται σε ιστορικούς της ιατρικής, της επιστήμης, της φιλοσοφίας και της τέχνης όπως επίσης και σε μελετητές και αναγνώστες που ενδιαφέρονται για τη θεωρία της τέχνης και την ιστορία του πολιτισμού και των ιδεών.
Περιεχόμενα
Προλογικά
Εισαγωγή
Η διαπάλη των αισθήσεων και το υπέροχο: Ένα αγενές παράδειγμα για τις ευγενείς τέχνες
Ήπια αισθήματα και ευγενικές οικονομίες της ευεξίας: Η άνοδος και η πτώση του ωραίου στις ευγενείς τέχνες
Ανατομική κριτική και ευγενής ιστορία της τέχνης: Αϕηρημένη υγεία, νοσηρές λεπτομέρειες
Το υπέροχο της μίμησης: Ζωτικές λεπτομέρειες και η ανατομία του γούστου στον Burke
Το ανατομικό υπέροχο του William Hunter: Ακραίες μιμήσεις και ο «ήσυχος αδρανής τρόπος»
Η ανατομή του αλόγου από τον George Stubbs και η εκφραστικότητα της «ομοιοτυπίας»
Η μαγεία της σκληρής μίμησης: Επιστημονική εικονογράφηση
και η συσταλτικότητα της προσομοίωσης
Κατάλογος έργων (αγγλικοί τίτλοι)
Βιβλιογραφία
Ευρετήριο ονομάτων
ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ
Η μουσική κατέχει μια ιδιαίτερη, ξεχωριστή θέση ανάμεσα στις άλλες τέχνες. Μας παρουσιάζεται με το πιο αιθέριο και άϋλο μέσον, που είναι ο ήχος. Και δεν εκφράζει τίποτε το συγκεκριμένο και χειροπιαστό, παρά μόνο αφηρημένα νοήματα και απροσδιόριστες ιδέες. Παρ’ όλα αυτά, ή ίσως ακριβώς γι’ αυτούς τους λόγους, η μουσική, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη τέχνη, έχει την ικανότητα να εισχωρεί με τη μεγαλύτερη ευκολία στις ρίζες της ανθρώπινης ψυχής και να δημιουργεί ένα άμεσο αντίκτυπο στον εσωτερικό μας κόσμο.
Τι είναι αυτό που μας λέει η μουσική, που το νοιώθουμε τόσο έντονα, και που όμως μας είναι απελπιστικά δύσκολο, αν όχι αδύνατον, να το εκφράσουμε με λόγια; Πως μπορούν οι ήχοι
να μας μιλούν για πράγματα που δεν μπορούν να το κάνουν οι λέξεις; Κρύβουν κάποιο βαθύτερο νόημα ή απλώς μας γοητεύουν με τη δεξιοτεχνική τους μορφή; Και ποια είναι, εν τέλει, η πνευματική προσφορά της μουσικής στον άνθρωπο;
Ξεκινώντας από γενικές σκέψεις και δεδομένα για την έννοια της Τέχνης, η “Αισθητική της Μουσικής” αποσκοπεί στο να εξετάσει τέτοιου είδους ερωτήματα, να διατυπώσει θεωρίες και να προτείνει απαντήσεις.
ΘΕΜΑ ΣΤΙΛ
Σε αυτές τις σελίδες παρελαύνουν γυναίκες που υπήρξαν ινδάλµατα του στιλ και της κοµψότητας και έχουν αιχµαλωτίσει τη φαντασία ολόκληρων γενεών· ακόµη και σήµερα παραµένουν πρότυπα οµορφιάς και γοητείας και εξακολουθούν να εµπνέουν. Στο βιβλίο αυτό θα βρείτε µοναδικές φωτογραφίες 10 γυναικών που έχουν επηρεάσει καταλυτικά την ιστορία της µόδας – από αστέρες του κινηµατογράφου όπως η Μέριλιν Μονρόε και η Όντρεϊ Χέπµπορν µέχρι αντισυµβατικές προσωπικότητες όπως η πριγκίπισσα Νταϊάνα και η Κοκό Σανέλ. Είναι γυναίκες που άλλαξαν την αντίληψη για τη θηλυκότητα και, µε την προσωπικότητά τους αλλά και την ιδιωτική τους ζωή, κυριαρχούσαν στα µέσα ενηµέρωσης για χρόνια. Ένα πρωτότυπο βιβλίο που περιέχει ιστορίες από τη ζωή αυτών των αξέχαστων γυναικών και σκιαγραφεί το πορτρέτο τους αποθεώνοντας κάθε πτυχή της προσωπικότητάς τους.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ
Από την πρώτη δημοσίευσή του το 1921, το κείμενο του Max Weber με τον (επίκτητο) τίτλο Τα ορθολογικά και κοινωνιολογικά θεμέλια της μουσικής αποτέλεσε ποικιλοτρόπως μια μόνιμη πρόκληση τόσο στο πλαίσιο της κοινωνιολογίας όσο και της μουσικολογίας.
Στο δοκίμιο αυτό ο Weber συνδυάζει βαθιές αναλύσεις της τονικής ύλης της μουσικής σε συγκριτική πολιτισμική βάση, με το ερώτημα του κοινωνικού καθορισμού της. Για τον σκοπό αυτό, αξιοποιεί τη μουσικολογική βιβλιογραφία της εποχής του, όπως και επιστρατεύει με κλασικό τρόπο την πολιτισμική ανάλυση που έχει κληροδοτήσει στη γενιά του ο ιστορισμός. Προσφέρει έτσι, συν τοις άλλοις, ένα κλασικό δείγμα διερεύνησης της δυναμικής του εξορθολογισμού ο οποίος, σύμφωνα με τον Weber, τείνει να επικρατήσει σε όλες τις σημαντικές εκφάνσεις του βίου στη νεωτερικότητα. Ακριβώς το γεγονός της δυσχερούς θεμελίωσης μιας "κοινωνιολογίας της μουσικής" καθιστά το εν λόγω κείμενο μια βασική αναφορά, τόσο για το ειδήμον κοινό της μουσικολογίας, όσο και για τον αναγνώστη και την αναγνώστρια που ενδιαφέρονται για μια ανάλυση ορισμένων βασικών προκείμενων του αισθητικού, μουσικού βίου στη νεωτερικότητα.
Βασισμένη στην έρευνα που συνοδεύει την έκδοση των Απάντων (Max Weber Gesamtausgabe), η ελληνική μετάφραση αποδίδει το κείμενο στην πληρότητά του, πλαισιωμένο με σημειώσεις και κείμενα επιμέλειας, υιοθετώντας τον δόκιμο τίτλο που έχει προτείνει η σύγχρονη έρευνα.
GRATA DONA
Ο τόμος περιλαμβάνει μια συλλογή είκοσι δύο μελετών αφιερωμένων στην ομότιμη καθηγήτρια Βυζαντινής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης Όλγα Γκράτζιου. Οι συγγραφείς, μαθητές/μαθήτριες και συνάδελφοι της τιμώμενης, αναλόγως προς την ειδικότητα του καθενός και της καθεμιάς, καταθέτουν τη συμβολή τους αναγνωρίζοντας την πολύπλευρη ακαδημαϊκή και διδακτική σταδιοδρομία της, αλλά και ως «δώρο ευγνωμοσύνης» για την κοινή τους πορεία στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης.
Οι μελέτες καλύπτουν ένα ευρύ χρονολογικό, θεματικό και γεωγραφικό πλαίσιο. Εκτείνονται από τον 4ο έως τον 20ό αιώνα και από τα νησιά του Αιγαίου μέχρι την Καππαδοκία. Ως προς τη θεματολογία τους οι περισσότερες συμβολές εστιάζουν σε θέματα αρχαιολογίας και τέχνης της βενετικής Κρήτης, σταθερό αντικείμενο ενδιαφέροντος για την Όλγα Γκράτζιου επί πολλά χρόνια μέχρι σήμερα. Άλλα άρθρα αφορούν την ιστορία της τέχνης από τον Δομήνικο Θεοτοκόπουλο έως τη νεότερη εποχή, ενώ ορισμένα καταγίνονται με ιστοριογραφικά ζητήματα, τα οποία επίσης απασχόλησαν την Γκράτζιου κατά τη μακρά ερευνητική της διαδρομή. Τέλος, στις υπόλοιπες μελέτες του τόμου εξετάζονται θέματα βυζαντινής γλυπτικής και αρχιτεκτονικής, ζητήματα εικονογραφίας και χορηγίας της μεσαιωνικής καλλιτεχνικής παραγωγής, όπως επίσης όψεις της κοινωνικής ιστορίας των Κυκλάδων.
ΚΩΜΩΔΙΑΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ
Ο κόσμος έχει μάθει ότι εκεί όπου βρίσκεται η σοβαρότητα της γνώσης δεν πρέπει να παρεμβαίνει το παιχνίδι και το γέλιο. Οι σχολικές αυλές αυτό τον σκοπό έχουν, να φιλοξενούν ό,τι απορρίπτει η σοβαρή τάξη: τα παιχνίδια, τα χωρατά, τα γέλια. Υπ' αυτήν την έννοια, η κωμωδία ανήκει συμβολικά στην αυλή και η τραγωδία (και η δραματική λογοτεχνία γενικότερα), με τις μεγάλες και φοβερές αλήθειες, στην τάξη. Επιχειρώντας τον δικό του αντίλογο, ο συγγραφέας του βιβλίου υποστηρίζει ότι η κωμωδία δεν γυρίζει την πλάτη στη σοβαρή όψη ή γνώση της ζωής και τις όποιες αλήθειες της, αναζητώντας μονοπάτια εύκολης (και ευχάριστης) διαφυγής. Αντίθετα, καλλιεργεί μια αλλιώτικη σχέση μαζί της, η οποία για να εκτιμηθεί σωστά ζητά άλλα θεωρητικά και πρακτικά εργαλεία σε θέση να την απελευθερώσουν από την περιοριστική οπτική "ακαδημαϊκών" κατατάξεων και αξιολογήσεων και να την αναδείξουν γι' αυτό που είναι: ένας ιδιαίτερος όσο και σύνθετος τρόπος αντιμετώπισης του κόσμου που έχει ως βάση την προσβολή/πρόκληση των φυσικών του νόμων. Το γέλιο είναι εξουσία, μας λέει η κωμωδία, γιατί ακριβώς απελευθερώνει από τον "φόβο" των μεγάλων αληθειών και των απαγορεύσεων. Είναι μια σωματική αντίδραση προς μια αληθινή και ανοικτή σοβαρότητα. Η σοβαρότητα που φοβάται το γέλιο της κωμωδίας δεν μπορεί να είναι πλήρης. Με παραδείγματα αντλημένα από δεκάδες συγγραφείς και παραδόσεις, ο συγγραφέας του βιβλίου μάς παραδίδει ένα σύγχρονο και βιβλιογραφικά ενημερωμένο μελέτημα-πλοηγό για όσους ενδιαφέρονται να μάθουν περισσότερα για την ανατρεπτική σοβαρότητα της θεατρικής κωμωδίας και του γέλιου που τη συνοδεύει.
Load more products
Loading...