Βλέπετε 1–12 από 1667 αποτελέσματα
ΑΠΟΨΕ ΣΟΥ ΜΙΛΑΕΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ
Έμμα Καρυωτάκη, Άλκης Καμπανός, Ζωή Δαλακλίδου, Δέσποινα Καραγεωργίου, Γεωργία Καντούνη, Γιώργος Καραμιχαηλίδης, Βασιλική Κόμνου – επτά τραγικές απώλειες νέων ανθρώπων, επτά τραγικές υποθέσεις που συγκλόνισαν την κοινή γνώμη και γνώρισαν μεγάλη δημοσιότητα. Όμως, για το σπίτι τους, για τους δικούς τους ανθρώπους, κανείς τους δεν είναι απλώς μία υπόθεση…
Ο δημοσιογράφος Στρατής Λημνιός ξεπερνά το αυστηρό δημοσιογραφικό πλαίσιο και, με ευαισθησία και συγκίνηση, δίνει τον λόγο στους οικείους αυτών των νέων ανθρώπων, που έφυγαν από τη ζωή τόσο νωρίς και τόσο άδικα, να μιλήσουν για τους αγαπημένους τους. Αγάπη και πόνος, νοσταλγία και θυμός, αγαπημένες αναμνήσεις και ανάγκη να απαντηθούν τα άπειρα γιατί… Ένας φόρος τιμής που δεν μπορεί παρά να μας αγγίξει όλους!
«Απόψε σου μιλάει το σπίτι σου. Για μένα το σπίτι είναι το σημείο αναφοράς της ζωής μας. Όχι οι τοίχοι, αλλά τα βιώματα, τα ερεθίσματα, οι σκέψεις, τα συναισθήματα, οι εικόνες, τα χρώματα, οι ήχοι και οι μυρωδιές του· οι γονείς μας, τα αδέλφια μας, η οικογένειά μας, τα αθώα μας χρόνια, τα όνειρα και τα καρδιοχτύπια μας. Όταν θέλεις να νιώσεις δυνατά συναισθήματα, πάντα γυρνάς πίσω στο σπίτι σου. Γιατί εκεί ακούς, ακόμη κι όταν ο χρόνος περνά, λόγια που σε έχουν καθορίσει. Εύχομαι σε όλους να μπορούν πάντα ν’ ακούν αυτές τις φωνές...»
Στρατής Λημνιός
ΣΠΑΡΑΓΜΑΤΑ ΤΗΣ ΓΛΥΚΕΙΑΣ ΧΩΡΑΣ
ΠΑΙΔΟΦΙΛΙΑ: ΜΟΡΦΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ
Αν και στην εποχή μας το φαινόμενο της παιδοφιλίας απασχολεί πολύ συχνά γονείς, δασκάλους και ψυχοθεραπευτές, καθώς έρχονται στο φως της δημοσιότητας ειδήσεις που συγκλονίζουν την κοινωνία, δυστυχώς δεν υπάρχει επαρκής σχετική βιβλιογραφία. Το βιβλίο του Cosimo Schinaia έρχεται να καλύψει επάξια αυτό το κενό.
Ο ΚΑΙΡΟΣ ΤΩΝ ΘΛΙΜΜΕΝΩΝ ΠΑΘΩΝ
Ζούμε σε μια εποχή μελαγχολίας, οργής, αγανάκτησης. Οι ανισότητες διευρύνονται και μετασχηματίζονται. Ο διαχωρισμός των κοινωνικών τάξεων δεν είναι πια τόσο ευδιάκριτος· καθένας από εμάς συναντιέται με ποικίλες ανισότητες: ως μισθωτός ή περιστασιακά εργαζόμενος, ως κάτοχος εξειδικευμένων γνώσεων ή ανειδίκευτος, ως γυναίκα ή άντρας, ως κάτοικος της πόλης ή της υπαίθρου, ανάλογα με την οικογενειακή του κατάσταση ή την εθνική και κοινωνική του προέλευση. Τα κοινωνικά δεινά δεν βιώνονται πλέον σαν δοκιμασίες που καλούν σε συλλογικούς αγώνες, αλλά σαν μια σειρά από προσωπικές αδικίες, διακρίσεις, εμπειρίες κοινωνικής περιφρόνησης, αμφισβητήσεις της αυταξίας μας. Καθώς δεν μπορούν πια να εντοπίσουν αντιπάλους που πρέπει να καταπολεμηθούν, τα άτομα παρασύρονται από μια μνησικακία η οποία εκτρέφει τους κάθε λογής λαϊκισμούς. Το καθεστώς των πολλαπλών ανισοτήτων γεννά μια κοινωνία του θυμού: τη δική μας κοινωνία. Οφείλουμε να την κατανοήσουμε, ώστε να καταφέρουμε να αντισταθούμε στην αποχαλίνωση της αγανάκτησης.
Η πάλη ενάντια στις μεγάλες κοινωνικές ανισότητες πρέπει να αποτελέσει προτεραιότητα. Οι ανισότητες αυτές είναι ανυπόφορες. Γιατί να μην μπει πλαφόν στα υψηλά εισοδήματα, από τη στιγμή που ο Εμανουέλ Φαμπέρ, ο επικεφαλής της Danone, εξηγεί πως, αν μειωνόταν κατά 30% το 1% των υψηλότερων μισθών του ομίλου, θα διπλασιαζόταν ο μισθός του 20% των χαμηλότερααμειβομένων; Οι ακραίες ανισότητες δεν είναι μόνο σκανδαλιστικές. Είναι και επικίνδυνες, αφού γεννούν μια άρχουσα ελίτ πέρα από κάθε έλεγχο, που μετακινεί τις επενδύσεις της βάσει των δημοσιονομικών ευκαιριών, των κοινωνικών επιβαρύνσεων, των οικολογικών ρυθμίσεων και των προσδοκώμενων μερισμάτων. Η πάλη, όμως, ενάντια στις «μεγάλες» ανισότητες δεν μας απαλλάσσει από το να δίνουμε επίσης προτεραιότητα στη μάχη ενάντια στις «μικρότερες» ανισότητες, αυτές που μετρούν για τα άτομα τα οποία επηρεάζουν. Από οικονομική άποψη, οι μεγάλες ανισότητες μετρούν περισσότερο. Αλλά από κοινωνιολογική και πολιτική άποψη, οι μικρές είναι πιο βαρύνουσες. Αυτές είναι που καθορίζουν τις κοινωνικές εμπειρίες, τον θυμό και την αγανάκτηση. Αυτές είναι που ενισχύουν ή καταστρέφουν τους μηχανισμούς αλληλεγγύης. Καθώς δεν βρίσκουν εποικοδομητική και δημοκρατική πολιτική έκφραση, αυτές οι πολλαπλές ανισότητες γεννούν σήμερα τους λαϊκισμούς, την αδιαφορία και τη δημαγωγία. Η υπεράσπιση της κοινωνικής ισότητας πρέπει να παραμείνει ο πολιτικός μας ορίζοντας. Ας υπενθυμίσουμε ότι δεν υπάρχει αντίφαση μεταξύ ισότητας και αποτελεσματικότητας. Οι κοινωνίες ισότητας δεν είναι λιγότερο δυναμικές από τις κοινωνίες ανισότητας, αλλά είναι πιο ειρηνικές και πιο υγιείς. Σε αυτές γίνεται ευκολότερα αποδεκτό το αίτημα της αλληλεγγύης και της προστασίας του περιβάλλοντος.
ΣΕΞ: ΚΑΝΕ ΜΟΥ ΛΑΙΚ!
Μια επανάσταση συντελείται στις αντιλήψεις των ανθρώπων αλλά και των ειδικών στο χώρο της σεξουαλικότητας, στις ημέρες της ψηφιακής διασύνδεσης που διανύουμε και στον απόηχο της πουριτανικής ηθικής και των συντηρητικών αντιλήψεων του εικοστού αιώνα. Το σώμα χειραφετείται ως σύμβολο μιας νέας εποχής που αναθεωρεί τα πάντα γύρω από την αναπαραγωγή και τον έρωτα και αναζητεί τη σεξουαλική του ταυτότητα συνάπτοντας σχέσεις με υπόβαθρο τον ψυχισμό του. Τα πάντα ρευστά και περίπλοκα στις πολυεπίπεδες κοινωνικές αλλαγές της σύγχρονης σεξουαλικότητας. Ο διάχυτος ναρκισσισμός, η εμπορευματοποίηση του σεξ, η παραπληροφόρηση μέσα από την ανεξέλεγκτη αρθρογραφία, το πάγωμα του συναισθήματος υπέρ της απόλαυσης, η αδυναμία ξεκάθαρων θέσεων, η έλλειψη συναισθηματικής κάλυψης, δυσκολεύουν αφάνταστα τη λειτουργία του σεξ. Η Σεξολογία, μια επιστήμη έντονα πολυσυλλεκτική, επιχειρεί να αποκρυπτογραφήσει τις ανθρώπινες περιπέτειες με στόχο την ενθάρρυνση των ατόμων για σεξουαλική και συναισθηματική ευημερία. Σ’ αυτό το βιβλίο χαρτογραφούνται απόψεις και προβληματισμοί αξιοποιώντας τις εμπειρίες που αποκτήθηκαν σε κάθε επίπεδο (κοινωνικό, επιστημονικό, διαγνωστικό, αιτιολογικό, θεραπευτικό) και που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν με έναν ολιστικό τρόπο στην αναζήτηση της σεξουαλικής υγείας.
Η ΠΟΛΥΘΕΪΑ ΤΩΝ ΑΞΙΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΝΔΗΜΙΑ
Μπορεί άραγε μια επιστήμη να υπαγορεύσει στους ανθρώπους ποιος είναι ο ορθός τρόπος να οργανώσουν τη ζωή τους; Μπορεί ένας ενιαίος και πανανθρώπινος Ορθός Λόγος να μας υποδείξει τι είναι ηθικά και πολιτικά σωστό και τι λάθος; Ο Max Weber θεωρούσε πως όχι: υπάρχουν πολλοί, διαφορετικοί και δυνάμει αλληλοσυγκρουόμενοι τρόποι να προσανατολίσει κανείς τις πράξεις του. Η ελευθερία από ένα σημείο και μετά συγκρούεται με την ασφάλεια, η οικονομική ανάπτυξη με την πολιτική ισότητα και την προστασία του πλανήτη. Οφείλει κανείς να αποφασίσει ανάμεσα σε περισσότερες εναλλακτικές, να επιλέξει ή έστω να επιχειρήσει έναν συμβιβασμό. Χρησιμοποιώντας τη μεταφορά της πολυθεΐας των αξιών, ο Weber τόνιζε ότι, προκειμένου να τιμήσει κανείς τον Άρη, πρέπει ενίοτε να ασεβήσει προς την Αφροδίτη. Με άλλα λόγια, η προσήλωση σε μια αξία ενδέχεται να απαιτεί τη θυσία κάποιας άλλης.
Αυτή η ιδέα μπορεί να αποδειχθεί γόνιμη και στην εξέταση πολλών κοινωνικών, πολιτικών και επιστημονικών όψεων της πρόσφατης πανδημίας. Οι πολεμικές στην εποχή του Covid χαρακτηρίστηκαν από έντονο πάθος και οδήγησαν συχνά στην ασυνεννοησία. Όλοι και όλες τείναμε να θεωρήσουμε παράλογους, ανορθολογικούς ή απλούστατα τρελούς όσους διαφωνούσαν μαζί μας σε θεμελιώδη ζητήματα όπως ο εμβολιασμός και τα περιοριστικά μέτρα. Ωστόσο, είναι πιθανό πολλές από τις πανδημικές διαφωνίες, οι οποίες δίχασαν πρώην συμμάχους και έφεραν κοντά ανθρώπους που μέχρι πρότινος διαφωνούσαν σχεδόν στα πάντα, να οφείλονταν σε σημαντικό βαθμό στην πρόταξη διαφορετικών αξιών. Η ελευθερία της μετακίνησης και της συνάθροισης συγκρουόταν με την (αυτο)προστασία της υγείας, το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση του σώματος προσέκρουε στην αρχή της κοινωνικής αλληλεγγύης προς τα πιο ευάλωτα υποκείμενα.
Φυσικά, η αναγνώριση της πολλαπλότητας, της ποικιλίας και εντέλει της συγκρουσιακότητας των αξιών δεν οδηγεί αναγκαστικά σε μια σχετικιστική προσέγγιση, σύμφωνα με την οποία, απλούστατα, «καθένας βλέπει τα πράγματα διαφορετικά». Συνομιλώντας με το έργο στοχαστών όπως ο Kant, η Arendt, ο Adorno και ο Καστοριάδης, ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι χρειαζόμαστε κριτήρια με βάση τα οποία να μπορούμε να ελέγξουμε τόσο τις επιστημονικές όσο και τις ηθικοπολιτικές στάσεις και απόψεις των υποκειμένων, αφήνοντας ταυτόχρονα ανοιχτό έναν χώρο διαβούλευσης, ορθολογικής επιχειρηματολογίας και πολιτικής διαμάχης.
Η ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΜΟΥΣΙΚΗΣ
Στο βιβλίο αυτό ο Μαξ Βέμπερ ερευνά την εξέλιξη της μουσικής μέσα από τα ίδια τα υλικά της – τις κλίμακες, τα όργανα, τις τεχνικές και τις επινοήσεις, σε συνάρτηση με πολιτισμικές διαγωγές, θρησκείες, μύθους ή δοξασίες. Από το μονόχορδο του Πυθαγόρα και την αρχαία ελληνική μουσική μέχρι τους βυζαντινούς τρόπους, από την πολυφωνητικότητα των λαών της Αφρικής μέχρι τις αραβικές κλίμακες, από τη μουσική του Μεσαίωνα μέχρι τη σύγχρονη συγκερασμένη κλίμακα, όλα περνούν μέσα από τη σχέση του δίπολου ορθολογικότητα-ανορθολογικότητα, μια σχέση που διατρέχει την τέχνη της μουσικής διιστορικά. Ο Μαξ Βέμπερ, ένας από τους πιο καινοτόμους στοχαστές του 20ού αιώνα, αναλυτής των κοινωνιών, των οικονομικών σχέσεων και της θρησκείας, σ΄ αυτή τη λιγότερο γνωστή μελέτη του ανατέμνει με ακρίβεια τη μουσική ως φαινόμενο και ως ανθρώπινη κατασκευή κομβικής σημασίας για την εξέλιξη του πολιτισμού και εν τέλει του Ανθρώπου.
ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ
Tο βιβλίο αυτό έχει σαν θέματα γεγονότα των ημερών μας που ξεχωρίζουν από άλλες παλαιότερες εποχές. Είναι κοινωνικού, περιβαλλοντολογικού, Γεωπολιτικού, πολιτικού και θρησκευτικού περιεχομένου όπως η κλιματική αλλαγή, η πανδημία covid19, ο πόλεμος με εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία (2022), τα κινητά «έξυπνα τηλέφωνα», η αντιμετώπιση των θρησκειών, η απειλή πυρηνικού πολέμου, το μεταναστευτικό πρόβλημα εξαιτίας πολέμων στη Μέση Ανατολή κ.ά.
Χαρακτηρίζουν με σημαδιακό τρόπο αυτή την εποχή, και τα θέματα τους μπορεί να καθορίσουν το μέλλον των πολλών επόμενων ετών. Εξ ού και ο τίτλος του βιβλίου ως «Τα σημεία των καιρών».
Το βιβλίο όμως, κατά δεύτερο λόγο, επεκτείνεται και σε θέματα που αφορούν την Ελληνική Ορθόδοξη θρησκεία και τον πατριωτισμό των Ελλήνων, καθώς και αυτά που αναφέρονται στην σύγχρονη Ελληνική πολιτική πραγματικότητα (αριστερή διακυβέρνηση της χώρας κατά τα έτη 2014-2019, και αυτής των ετών 2019-2022 από την Ν.Δ., συμπεριλαμβανομένων του Μακεδονικού, των εκλογών του 2019 και 2023).
Εισηγητές του 3 επιφανείς προσωπικότητες της εποχής μας:
Ο κ. Αθανάσιος Παπανδρόπουλος (επιφανής δημοσιογράφος και οικονομολόγος, Επίτιμος Διεθνής Πρόεδρος της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων).
Ο κ. Χρήστος Ζερεφός (Γενικός Γραμματέας της Ακαδημίας Αθηνών και Εθνικός Εκπρόσωπος της Ελλάδος διεθνώς για την κλιματική αλλαγή). ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ.
Ο κ. Δημήτριος Κατσούδας (διαπρεπής πολιτικός επιστήμονας, πρώην Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Εξωτερικών).
Τα «σημεία των καιρών» σηματοδοτούν απειλές για την ανθρώπινη διαβίωση όπως την ξέραμε μέχρι πρότινος.
Ποιος είναι ο κοινός παρονομαστής των απειλών αυτών;
Ποιο το ιστορικό τους;
Και ποια η πρόβλεψη για την πιθανή εξέλιξη τους;
Απαντήσεις σε αυτά προσπαθεί να δώσει αυτό το βιβλίο.
ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ (1881-1883)
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του, ο Καρλ Μαρξ διεύρυνε την έρευνά του προς νέες κατευθύνσεις – μελετώντας τις πρόσφατες ανθρωπολογικές ανακαλύψεις, αναλύοντας τις κοινές μορφές ιδιοκτησίας στις προκαπιταλιστικές κοινωνίες, υποστηρίζοντας το λαϊκίστικο κίνημα στη Ρωσία και στηλιτεύοντας την αποικιακή καταπίεση στην Ινδία, Ιρλανδία, Αλγερία και Αίγυπτο. Μεταξύ 1881 και 1883, ταξίδεψε για μία και μοναδική φορά έξω από την Ευρώπη. Το βιβλίο εστιάζει στα τελευταία χρόνια της ζωής του Μαρξ και διαλύει δύο βασικές παρεξηγήσεις του έργου του· ότι ο Μαρξ έπαψε να γράφει στο τέλος της ζωής του και ότι ήταν ένας ευρωκεντρικός οικονομικός στοχαστής προσηλωμένος αποκλειστικά στην πάλη των τάξεων. Σε αυτό το βιβλίο ο Μαρσέλλο Μούστο ασχολείται με το όψιμο έργο του Μαρξ, φέρνοντας στο φως ανέκδοτα ή παραγνωρισμένα γραπτά του, πολλά από τα οποία παραμένουν μη διαθέσιμα στα αγγλικά. Οι αναγνώστες καλούνται να επανεξετάσουν την κριτική του Μαρξ στην ευρωπαϊκή αποικιοκρατία, τις ιδέες του για τις μη δυτικές κοινωνίες και τις θεωρίες του για τη δυνατότητα της επανάστασης σε μη καπιταλιστικές χώρες. Από τα τελευταία χειρόγραφα, σημειώσεις και γράμματα του Μαρξ προκύπτει ένας συγγραφέας αισθητά διαφορετικός από αυτόν που παρουσιάζουν πολλοί από τους σύγχρονούς του επικριτές και οπαδούς. Ο τόμος αυτός συμπληρώνει ένα κενό στην ως τώρα γνωστή βιογραφία και προτείνει μια καινοτόμο επανεξέταση ορισμένων από τις βασικές έννοιες του Μαρξ.
ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Το κοινωνικό κράτος συνιστά τον φορέα άσκησης μιας σημαντικής δέσμης δημόσιων πολιτικών, των κοινωνικών πολιτικών. Ο καθοριστικός ρόλος του στη διαμόρφωση συνθηκών κοινωνικής συνοχής και ευημερίας φαίνεται αδιαμφισβήτητος σε κάθε σύγχρονη δημοκρατική κοινωνία, παρά τις αναπροσαρμογές και τις διαφορές στο εύρος και στον τρόπο άσκησης των κοινωνικών πολιτικών.
Ο παρών τόμος αναλύει κριτικά κάποιους σημαντικούς επιλεγμένους τομείς άσκησης κοινωνικής πολιτικής (απασχόληση, υγεία, κοινωνική ασφάλιση, εκπαίδευση) στην Ελλάδα και τους θέτει υπό συγκριτικό πρίσμα σε Νότια Ευρώπη και Ευρωζώνη, κατά τη διάρκεια των αλλεπάλληλων και συνεχών κρίσεων των τελευταίων ετών, που διαμορφώνουν μια κατάσταση μόνιμης κρίσης (permacrisis). Η ανάλυση των αναπροσαρμογών και των πολυδιάστατων δεδομένων του υφιστάμενου συγκειμένου άσκησης κοινωνικής πολιτικής στην Ελλάδα και τη Νότια Ευρώπη –αρχής γενομένης από την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση και, εν συνεχεία, μελετώντας την πορεία και τις επιπτώσεις της κρίσης χρέους στην Ευρωζώνη, των περιοριστικών μέτρων και των αλλαγών στην κοινωνική πολιτική στην Ελλάδα λόγω των προγραμμάτων δημοσιονομικής προσαρμογής, της πανδημίας και των νέων προκλήσεων (τεχνολογικές αναπροσαρμογές, ενεργειακή κρίση)– αποσκοπεί στο να συμβάλει στην κατανόηση των μετασχηματισμών των κοινωνικών πολιτικών εν μέσω κρίσεων. Ταυτόχρονα, πραγματοποιείται ανάλυση του τρόπου λειτουργίας σημαντικών τομέων του κοινωνικού κράτους στην Ελλάδα και τονίζεται η σημασία τους στην εμπέδωση της κοινωνικο-οικονομικής σταθερότητας.
Η ΝΕΑ ΠΑΛΗ ΤΩΝ ΤΑΞΕΩΝ
Η Ευρώπη βρίσκεται σε ένα σταυροδρόµι. Η µαζική µετανάστευση προσφύγων και η ισλαµική τροµοκρατία έχουν βυθίσει την ήπειρο σε µια νέα κρίση που είναι ίσως η µεγαλύτερη της µεταπολεµικής περιόδου. Αυτή την κρίση δε θα µπορέσουµε να την ξεπεράσουµε µόνο µε την ευσπλαχνία και την ειλικρινή διάθεση να συµµεριστούµε τα συναισθήµατα των άλλων. Ένα πράγµα είναι σίγουρο: το µεταναστευτικό κύµα δεν είναι απλώς και µόνο αποτέλεσµα πολιτικών αποφάσεων. Είναι επίσης, και πρωτίστως, σύµπτωµα του παγκόσµιου καπιταλισµού.
Στο καίριο αυτό βιβλίο, ο φιλόσοφος και θεωρητικός του πολιτισµού Σλάβοϊ Ζίζεκ υποστηρίζει ότι το µεταναστευτικό κύµα, όπως και η ισλαµική τροµοκρατία, είναι αποτέλεσµα της νέας πάλης των τάξεων. Γιατί η πάλη των τάξεων διέπει τα πάντα: όσοι επιδιώκουν να υπονοµεύουν κυβερνήσεις ή να αποκλείουν ολόκληρα τµήµατα του πληθυσµού και περιοχές του πλανήτη από την ευηµερία και από τη συµµετοχή στην κοινωνία δεν πρέπει να εκπλήσσονται όταν κάποια στιγµή αυτές οι κοινωνίες οδηγούνται σε σηµείο κατάρρευσης και οι άνθρωποι είτε ακολουθούν θρησκευτικούς και ιδεολογικούς εξτρεµιστές είτε αναζητούν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης σε άλλα µέρη της υδρογείου.
Η επιµονή λοιπόν της Δύσης στις αξίες της δηµοκρατίας, της ελευθερίας και της ισότητας µοιάζει κούφια, όσο επιθυµητές και αν είναι αυτές οι αξίες. Έχουµε δικαίωµα να διατηρήσουµε και να υπερασπιστούµε τον δυτικό τρόπο ζωής µας και τις ευρωπαϊκές αξίες µας, αλλά δεν έχουµε κανένα δικαίωµα να διαιρούµε τον κόσµο ανάµεσα σε εκείνους που επιτρέπεται και σε εκείνους που δεν επιτρέπεται να έχουν µερίδιο σε αυτόν. Αλλιώς, µακροπρόθεσµα, είµαστε καταδικασµένοι. Πώς µπορούµε να κρατήσουµε τις αξίες και τα αγαθά της Δύσης χωρίς να αποκλείσουµε ένα µεγάλο µέρος της ανθρωπότητας από αυτά;
Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΟΙ ΕΙΔΗΜΟΝΕΣ
Η ικανότητά μας να αναλαμβάνουμε δράση για κάποια από τα μεγαλύτερα προβλήματα του καιρού μας, όπως οι πανδημίες, η κλιματική αλλαγή, η βιοτεχνολογία ή τα πυρηνικά όπλα, προϋποθέτει να βασιζόμαστε στη γνώση που μας παρέχουν οι επιστήμονες και άλλοι ειδήμονες. Τίθενται ωστόσο κρίσιμα ερωτήματα: Σε ποιο βαθμό η διαθέσιμη επιστημονική γνώση είναι δυνατόν να επηρεάζει τις διαδικασίες με τις οποίες λαμβάνονται πολιτικές αποφάσεις για τη χρήση της; Είναι άραγε ορθό να αναμένουμε από τους πολίτες να εγκύπτουν στις εξειδικευμένες λεπτομέρειες της επιστήμης; Πώς τα ζητήματα που αφορούν τη χρήση της επιστήμης σε μια δημοκρατική κοινωνία επηρεάζονται από ευρύτερες αποφάσεις σχετικά με τη χρηματοδότηση, τον σχεδιασμό και τη διεξαγωγή της επιστημονικής έρευνας; Πώς επικοινωνείται η επιστήμη; Ποιος λογοδοτεί και σε ποιον; Εντέλει, πώς διαμορφώνεται το ισοζύγιο μεταξύ της δημοκρατικής και της επιστημονικής αυθεντίας σε αποφάσεις που εξαρτώνται και από τις δύο;
Αυτά είναι ορισμένα από τα κρίσιμα και άκρως επίκαιρα ερωτήματα στα οποία επιχειρεί να απαντήσει το βιβλίο της Zeynep Pamuk. Οι απαντήσεις, με τη σειρά τους, μας βοηθούν να εντοπίσουμε τις διαρθρωτικές εντάσεις στη σχέση επιστήμης και πολιτικής, και να τις διακρίνουμε από ενδεχόμενα περιστασιακά προβλήματα που οφείλονται στην ηθική ανεπάρκεια ή στην ανικανότητα ατόμων που κατέχουν περίοπτες πολιτικές ή επιστημονικές θέσεις σε δεδομένη χρονική στιγμή.
Με μια στέρεη φιλοσοφική προσέγγιση και με συναρπαστικά παραδείγματα, το βιβλίο οδηγεί εντέλει τη συζήτηση πέρα από τη διχοτομία ανάμεσα στην αυθεντία της επιστήμης και στην ισχύ της πολιτικής εξουσίας, προτείνοντας συγκεκριμένες θεσμικές λύσεις, όπως τη δημιουργία ενός «δικαστηρίου της επιστήμης», που θα είναι σε θέση να ρυθμίζουν ορθολογικά τη λειτουργία και τη χρήση της επιστήμης στο πλαίσιο της δημοκρατικής κοινωνίας.
Η Zeynep Pamuk είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια Σύγχρονης Πολιτικής Θεωρίας στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και εταίρος του Nuffield College. Διδάκτωρ πολιτικής επιστήμης του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, διετέλεσε επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Σαν Ντιέγκο, μέλος του έκτακτου διδακτικού προσωπικού στο Κολέγιο St John’s της Οξφόρδης και, έως το 2023, επίκουρη καθηγήτρια Πολιτικής Θεωρίας στο Τμήμα Διακυβέρνησης του London School of Economics. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στο σημείο όπου τέμνονται η πολιτική θεωρία, η φιλοσοφία της επιστήμης και η κοινωνική επιστημολογία, μελετώντας ζητήματα όπως ο ρόλος των ειδημόνων στην πολιτική, οι επιπτώσεις της τεχνητής νοημοσύνης και του αυτοματισμού στη δημοκρατία, η ελευθερία της έρευνας και τα όριά της καθώς και ο ρόλος του Τύπου στη δημοκρατία. Tο βιβλίο της Η πολιτική και οι ειδήμονες (Politics and Expertise: How to Use Science in a Democratic Society, Princeton University Press 2021) τιμήθηκε το 2022 με το American Political Science Association’s Foundations of Political Theory Section First Book Award.
Load more products
Loading...