Η μελέτη Ινδία: από τις Βέδες έως τον ινδουισμό, μαζί με τα βιβλία Ο Βούδδας στον Χρόνο και Εισαγωγή στη σκέψη της Παλαιάς Κίνας, συμπληρώνει την τριλογία του συγγραφέα με αντικείμενο τον ασιατικό πολιτισμό. Παράλληλα με την ενεργό συμμετοχή του σε οικολογικά κινήματα, αλλά και σε κινήματα ισότητας, ειρήνης και ανθρωπισμού, με την εργασία αυτή κλείνει, κατά ένα μεγάλο μέρος, ο κύκλος των εναλλακτικών φιλοσοφιών που επηρέασαν τον συγγραφέα κατά τις δεκαετίες του 1960 και του 1970.

Η αρχαιοελληνική κεραμική έχει αποτελέσει εδώ και αιώνες αντικείμενο θαυμασμού για όσους ασχολούνται με τον κλασικό πολιτισμό και ειδικότερα για τους ιστορικούς της τέχνης. Η μελέτη των αγγείων αποκαλύπτει διαρκείς αναφορές στις άλλες μορφές τέχνης, ακόμη και στη γλυπτική, ενώ οι παραστάσεις τους παρέχουν τόσες πληροφορίες για τον κόσμο στον οποίο δημιουργήθηκαν, ώστε να συναγωνίζονται τα κορυφαία έργα της αρχαιοελληνικής γραμματείας ως ιστορική πηγή. Καμιά άλλη καλλιτεχνική έκφραση των αρχαίων Ελλήνων δεν μπορεί να μας φέρει πιο κοντά στις εικόνες της καθημερινής ζωής τους ή να αποκαλύψει τόσο καθαρά τις αντιλήψεις τους για τη ζωή, το μύθο, ακόμη και την πολιτική. Στο κλασικό πλέον αυτό βιβλίο ο John Boardman σκιαγραφεί την εξέλιξη της αρχαίας ελληνικής κεραμικής παραγωγής, από το δέκατο έως και το δεύτερο αιώνα π.Χ., περίοδο που περιλαμβάνει τα πιο εξαιρετικά και πολύτιμα, από πλευράς πληροφοριών, τεκμήρια. Παρακολουθεί την πορεία και την εξέλιξη ως προς τα σχήματα και τη διακόσμηση των αγγείων, ενώ παράλληλα εστιάζει στα σημαντικά θέματα που προκύπτουν, όπως η ταύτιση των δημιουργών, οι μέθοδοι παρασκευής και διακόσμησης των αγγείων, η καθημερινή ζωή του αγγειοπλάστη και η εξάπλωση των αγγείων μέσω του εμπορίου πέρα από τα όρια του ελληνικού κόσμου, από το Μαρόκο ως την Περσία και από τη Ρωσία ως το Σουδάν. Η χρήση των διάφορων τύπων στην καθημερινή ζωή και στη λατρεία, καθώς και ο ρόλος τους στη διάδοση καλλιτεχνικών τάσεων και ιδεών αποτελούν επίσης θέματα του βιβλίου. Ο Boardman εξετάζει, τέλος, το πώς η αφηγηματική τεχνική των αγγειογράφων επέδρασε στη δυτική τέχνη και πώς οι παραστάσεις των αγγείων αντανακλούν την πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα της εποχής.

Το βιβλίο Οι άνθρωποι της μαστίχας αν και καταπιάνεται με ένα τυπικό θέμα αγροτικής παραγωγής δημιουργεί μια ξεχωριστή τοπολογία της καλλιέργειας της μαστίχας μέσα από κείμενα και εικόνες. Το εν λόγω έργο μετεωρίζεται ανάμεσα στη τεκμηρίωση που προκύπτει μέσα από τα κείμενα-μαρτυρίες των καλλιεργητών και στη θεατρικότητα των επιτελεστικών τους δράσεων που αναδεικνύεται μέσα από τις φωτογραφίες τους. Ο γραφιστικός σχεδιασμός (Typical Organization και Άγρα) του βιβλίου παραθέτει δύο παράλληλες αφηγήσεις (εικόνων και λόγου) -σε διαφορετικό χαρτί η κάθε μια- που συνυφαίνονται μέσα από μαιανδρικές αλληλοσχετίσεις δίχως όμως να γίνονται ποτέ ταυτολογικές. Όσο όμως το βιβλίο αποκαλύπτει την αθέατη γεωγραφία της μαστίχας τόσο την διαφυλάσσει με τον αναγνώστη να κοιτάζει μοναχά από τη χαραμάδα και από απόσταση την πολύσημη ετερογένειά της. Μέσα από μαρτυρίες που εκπλήσσουν με τον αυθόρμητο τους λόγο οι καλλιεργητές αφηγούνται τη βιωμένη σχέση τους με τη μαστίχα, πώς νοηματοδοτούν την καλλιέργεια της μαστίχας και πώς την επικαιροποιούν σε σχέση με το παρελθόν. Έμπειροι καλλιεργητές μιλούν για τον κάματο, την παράδοση, την ευλογία και την κατάρα του μαστιχόδεντρου, για τη μακραίωνη σχέση με τη μαστίχα, για τις αλλαγές που συντελούνται στο σήμερα. Ταυτόχρονα νέοι καλλιεργητές, μετανάστες κυρίως, μιλούν για το τρόπο που εκείνοι «πληγώνουν» το δέντρο, για τη προσαρμογή τους στα μαστιχοχώρια αλλά και για τη σημασία που λαμβάνει αυτή η δραστηριότητα στην καθημερινότητά τους. Ένας εκ των δημιουργών του βιβλίου, ο ερευνητής Δημήτρης Τσούχλης αναφέρει στο πρόλογο του βιβλίου: «Πρόθεση μας ήταν να παρεισφρήσουμε στον κόσμο του παραγωγού και του εργάτη της μαστίχας, να καταλάβουμε πώς σκέπτεται, τί τον ανησυχεί και πώς βιώνει την καλλιέργεια και την παραγωγή μαστίχας». Πώς το χωρικό επιδρά πάνω στην ανθρώπινη εμπειρία και πώς αυτή εγχαράσσεται πάνω στον τόπο; Πώς η τελούμενη συλλογική μνήμη μέσα από τις πρακτικές των καλλιεργητών μπολιάζει το παρόν και το αναδιαμορφώνει; Σε τί βαθμό έχει διαρραγεί η παραδοσιακή σχέση του καλλιεργητή με το μαστιχόδεντρο προς όφελος μιας αμιγώς οικονομικής δραστηριότητας; Η αφήγηση σε αυτήν την εργασία χρησιμοποιείται ως εργαλείο διείσδυσης, αναπαράστασης και αποκατάστασης της βιωμένης εμπειρίας. Η κάθε μαρτυρία που συμπεριλαμβάνεται στο βιβλίο ωστόσο δεν συνιστά αποκλειστικά ένα ερευνητικό τεκμήριο αλλά κυρίως ένα μνημονικό ίχνος που διαφαίνονται σε αυτό σαν σε υδατογράφημα οι αδιόρατες πτυχώσεις της συμβιωτικής σχέσης μεταξύ ανθρώπου και δέντρου. Tην ίδια στιγμή, οι φωτογραφίες του Στρατή Βογιατζή έρχονται να καταγράψουν και συνάμα να αφηγηθούν, να δημιουργήσουν ένα μυθοπλαστικό τεκμήριο της πραγματικότητας της μαστίχας· ενώ φωτίζουν τα διαφορετικά στάδια της καλλιέργειας της μαστίχας την ίδια στιγμή τα καλύπτουν με ένα πέπλο μυστήριου, σαν να υπάρχει ένα «αδιόρατο εγγεγραμμένο πεδίο» γεμάτο ετερόκλητα στοιχεία που συνθέτουν τη πραγματικότητα των ανθρώπων της μαστίχας, που μόνο κανείς μπορεί να υπαινιχθεί παρά να υποστηρίξει με σαφήνεια.